Kızım 2buçuk yaşında 1 yaşından beri kakasını yaparken ya da yapinca belli ediyor konusmaya basladiginden beri de soyluyor amaaaa nasil ? - kaka yapiyorum/yaptim istersen gel diyorum tuvalette daha rahat yaparsinnn yokk istemiyor birkac defa lazimliğina oturmak istediği oldu ama ya bezini cikarirken vazgecti ya da bezini cikardik yapmadi simdi heves de etmiyor oturmuyor aparat da aldim ona da oturmuyor ben tuvalete girince geliyor konusuyoruz ama onun tuvaleti gelince yanasmiyor hatta bezindeki ıslaklıktan kakadan da rahatsız değilmiş anlayamiyorum hiç zorlamadim kötü bi deneyimi olmadi kendini bildi bileli tuvalete pesimden geldi ne yapiyosun diye sordu ona anlattim tuvalet olayina aşina yani ama tuvalet ihtiyacini tuvalette gidermek istemiyor bi dönem bezini de değiştirtmiyordu halâ da ikna edene kadar çok zorlaniyorum - kakası onun için kıymetli biliyorum -gel diyorum kakan pis olmuş sen yenisini yaparsin ben onu alayim bi iki kere kabul etti sonra dedi ki yok yok ben onu pisletmedim bu sefer... hepsini yazsam kitap olur kitap olur tuvalet eğitimi mi nasil olacak benim kızım yanasmiyor???
Tuvaleti eğlenceli hale getirip parmak boyalarini orada oynamasina izin vermek..vs ya da 'bak lazimlığa çişini/kakani birakirsan sana bi süprizz var tarzi oyunlar mi oynatsam iyi olur mu ki diye dusunuyorum -
Sevgili HeM,
Adem Hocamızın sürekli anlattığı şey, çocuk ceza ve ödülden tamamen uzak yetiştirilmelidir. Bu günlük yaşam becerilerinde de böyle.
Bana göre bir çocuk tuvaletini ihtiyacını gidermesi gerektiği için yaptığını bilmelidir.
En büyük motivasyon bir çocukta kendi işini kendi yapabildiğini görmesidir.
Şeker, sürpriz başka şeyler bu hazzın etkisini azaltır.
Bu yapılırsa çocuğa da farkında olmadan öyle bir ilişki öğretilmiş olabilir bu durumda.
"eğer" ile başlayan cümleler kurulması aslında bir çok problemin kaynağı oluyor.
Eğer şunu yaparsan ..... var gibi.
Sonra işin içinden çıkılmaz pazarlıklara dönüşebiliyor.
Benim kendi kızımda uygulamaya çalıştığım şey ona bilinç ve irade kazandırmaya çalışmak oldu.
Bir şeyi neden yapması gerektiğini mantıklı bir şekilde açıklandığı için bilirse çocuk, iş inatlaşmaya dökülmezse ve tutarlı olunursa çocuk pek itiraz etmiyor.
Kendi deneyimlerime ve gözlemlerime dayanarak bunu söyleyebilirim.
Eklemek istediğim bir şey daha var.
Çocuklar vücut uyarmadıkça genellikle tuvalet var mı diye kontrol etmeye itiraz ediyor, çişim yok benim diyor.
Örneğin evden çıkarken tuvaletini yapmasını istiyorsam bunu ona şöyle açıklarım, unutursa hatırlatırım.
İtiraz etmeden gelip dener genellikle. Açıklamama rağmen yine yok derse, tamam o zaman derim. Üstelemem, belki de birkaç dakika önce benim görmediğim bir an gidip yapmış olabilir çünkü.
Açıklamam şöyle oluyor:
"Çiş torbamız tam dolmadan bize haber vermiyor. Gel bir bakalım hiç çiş birikmiş mi?
Şimdi yapmazsak dışarıda tuvalet ararken zor durumda kalabiliriz.
Biz de bunu istemeyiz."
Aslında çocuklar bizden mantıklı açıklamalar bekliyor.
Çocuk anlamaz demeyip gerçekçi cevapları basit bir dille sevecenlikle söyleyince genellikle itiraz etmiyorlar.