Merhabalar, bu yazıyı benim durumumdaki arkadaşlara faydası olur düşüncesiyle yazıyorum. 3.5 yaşında bir kızım var. Eşim kalp yetmezliğ sebebiyle iki ay önce kızım ile oyun oynarken aniden düştü. O sırada başka odadaydım. Geldiğimde eşim son nefesini veriyordu. Kızım şaşkın birhalde bize bakıyordu. Hemen alt katımda oturan annemi aradım. Kızımı aldı. Ambulans çağırdım ama çok geçti. Yukarıda işim bitince kızımın yanına indim. Aşağıda teyzesi ve anneannesine sürekli soruyormuş babama ne oldu diye. Ben indiğimde saat gece 23.00olmuştu. Bana da sordu. Ambulans geldi babanı hastaneye götürdüler dedim ve kızımı uyuttum. Sabah olduğunda kızım uyanınca ilk söylediği "hadi anne hastaneye babamı ziyarete gidelim" oldu. Çok uzak gidemeyiz,bak bende gitmedim dedim. Bakıcı ablası geldi,anneannesinde herzamanki rutinlerini yetine getirmelerini sağladım. Anneannesi ve teyzesi cenazeye katılmadı,kızımla evde hegün nasılsa öyle bir gün geçirdiler. Cenazeden ve sonrası işlemlerden sonra eve geldiğimde saat gece 21.00'i geçmişti. Kızımı aldım kucağıma sana birşey anlatacağım dedim. Yalnız bir odaya geçtik. Baban akşam yere düştü hatırlıyorsun değilmi dedim. Onu hastaneye götürdüler. Doktorlar ellerinden geleni yapmış ama babanı iyileştirememişler. Baban öldü kızım dedim. Artık o cansız. Bizim gibi yaşayamaz, onu toprağın altına koyduk dedim. Kalbi hastalığına dayanamadı ve durdu dedim. Beni dinledi ve sonrasında ağlamaya başladı. Sarıldım. Bende üzüldüm kızım dedim. Ama biz güçlü olacağız,birlikte yaşayacağız bu hayatı dedim. Hem bak yanımızda,deden,dayın ve amcan var dedim. Yukarı babaannen ve halan gelmiş yanlarına çıkalım mı dedim. Kucağıma atladı ve yanlarına çıktık. Halasını görünce" hala biliyomusun benim babam öldü"dedi. O gecenin sabahında ilk sorusu "anne biz bir daha babamla uyanamayacakmıyız" oldu. Evet dedim. Yine ağladı. Ogün bana defalarca sordu,"anne babam niye öldü?" Hep aynı şekilde anlattım. Arada ağladı. En son sorduğunda cünlemi tamamlamama izin vermedi. Elini kaldırdı ve "sus anlatma"dedi. Sonrasında bazen sordu. Ama hiç ağlamadı. Benim şimdi aklımda tek soru işareti var. O da babasının fotoğraf,video ve onu hatırlatıcı özel eşyalarını ortadan kaldırdım. Konuyu hiç açmamasını sağlamaya çalışıyorum. Bu konuda içim rahat değil. Sonuçta kızımın onu çok seven bir babası vardı. Bu sorularımı da Adem hocam ile online randevumda sorunca,cevapları burda paylaşacağım inşaallah. Bu uzun yazının sonuna kadar sabırla okuduysanız, umarım size veya bir yakınınıza benim deneyimlerim faydalı da olur.
3.5yaşında kızıma babasının öldüğünü nasıl anlattım.
- Konbuyu başlatan dt.nesrin
- Başlangıç tarihi