Hamdolsun genelde onu mutlu edecek kendini değerli hissedecek bir ortam sunmaya çalışıyoruz evde, önceliğimiz her zaman tabi ki en aziz misafir ama evet elinden telefon düşmeyen ebeveynler de mevcut evimizde tabi Ben mutlu oluyordum kendi kendine oyun kurmasına mutlu bir şekilde oynamasına ama işte o duyduğum cümleye çok takıldım. Çocuk anne babadan ümidini kesince de kendi kendine oynar, onlara ihtiyaç hissetmez deniliyor. Birlikte olduğumuz zamanlarda inşallah sorun yok gibi yani onu ihmal ettiğimiz bir durum en azından annesi olarak ama Çalışan bir anneyim sonuçta yavrum günün uzun bir dilimini anne ve baba olmadan yaşlı anannesi ile geçiriyor neredeyse hiç arkadaşı yok... Kendi kendine yetinmeyi öğrendi sanırım
Çocuğunuz böyle bir ailesi olduğu için şanslı bence
lakin
Kardeş zamanı gelmiş
Arkadaşsiz çocuklar için üzülüyorum.
Biz bol arkadaşlı, eve girmek istemediğimiz bir çocukluk geçirdik.
Çocuklar için başlarında bir yetişkin yönlendirmesi olmadan, (yani öğretmenin oynattığı oyun bu gruba girmiyor mesela) öylesine gelişen, içlerinden geldiğini yapabildikleri oyunlar, çok faydalı. Ruh sağlığı açısından faydalı. Bunu dr. Bahar Eriş söylemişti.
Bir arkadaş edindirmek için elinizden geleni yapmak lazım. Her gün saatlerce oynamalı arkadaşla.
Aslında yukarıda sorduğunuz sorunun cevabını en iyi siz bilebilirsiniz. Bunun için de Adem Güneş'in kitaplarını okumak videolarini ve radyo arşivini dinlemek lazım.
Mesela şimdi aklıma anne ile bağı geldi.
Ama cevabınizdan anladığım kadarıyla o konuda da bir sorun yok.
Bazen gerçekten birşeylerin yolunda gitmediğini farkedebiliyoruz biz anneler olarak, bazen de boş kuruntu yapabiliyoruz