Merhaba herkese.
Çocuğum üzerinde takıntılı olduğum saniyorum 2 konu var. Birincisi ekran bağımlısı olmamasi ikicisi abur cubur. Bunların dışında gerçekten cok rahat bir anneyim
3 yaşındaki bu kizim var. Birbuçuk yaşına kadar çok iyi koruduğumuzu düşünüyorum aburcuburdan. Ancak yaklasik iki yasindan sonra biri ona verdiğinde artık üzerine atlayamaz, elinden alamaz hale gelmiştim. Çünkü ben abarttikca o caziplestirmeye baslamisti.
Şimdiki dururumumuz ise şu:
Eve kendi elimizle getirip sokmuyoruz, bak sana çikolata getirdim biskuvi aldim demiyoruz. Ancak olaki markete gitsek kendisi istediginde sadece bir sey almak kaydıyla izin veriyoruz. Birisi verdiğinde de bisey demiyorum artık.
Eger o gun yemeyi abarttiysa o zaman annecim sağlıklı değil bu kadar yemesen gibo şeyler söylüyorum. O da genellikle tamam diyor, elinden bırakıyor yani tesir ettigimi düşünüyorum.
Problemim şu:
Bu aralar acayip babaya düştü. Bunun normal olduğunu biliyorum bu yaş aralığında. Bugün bana bir hikaye anlatti, bir kurbaga bakkala gitmiş, annesi ona kızmış, babasi kizmamis, cocuk da bağırmıs demişki "git, sen benim bi daha annem olma".
Ben çok icerledim buna. Babayla ilişkisi çok hoşuma giderken bu aralar tuhaf duygular kaplamaya basladi beni. Yaklaşık 1 aydir hep babasiyla uyumak istiyor.
Şimdi ben hiçbişey demeyecek hiç uyarmayacak mıyım çocuğumu? 2-4 arasinda babaya düşkün olur denir şuan yaşadıklarımız normal mi?
Bu soruyu soracağım hiç aklıma gelmezdi. Bir tuhaf duygular içine girdim
Çocuğum üzerinde takıntılı olduğum saniyorum 2 konu var. Birincisi ekran bağımlısı olmamasi ikicisi abur cubur. Bunların dışında gerçekten cok rahat bir anneyim
3 yaşındaki bu kizim var. Birbuçuk yaşına kadar çok iyi koruduğumuzu düşünüyorum aburcuburdan. Ancak yaklasik iki yasindan sonra biri ona verdiğinde artık üzerine atlayamaz, elinden alamaz hale gelmiştim. Çünkü ben abarttikca o caziplestirmeye baslamisti.
Şimdiki dururumumuz ise şu:
Eve kendi elimizle getirip sokmuyoruz, bak sana çikolata getirdim biskuvi aldim demiyoruz. Ancak olaki markete gitsek kendisi istediginde sadece bir sey almak kaydıyla izin veriyoruz. Birisi verdiğinde de bisey demiyorum artık.
Eger o gun yemeyi abarttiysa o zaman annecim sağlıklı değil bu kadar yemesen gibo şeyler söylüyorum. O da genellikle tamam diyor, elinden bırakıyor yani tesir ettigimi düşünüyorum.
Problemim şu:
Bu aralar acayip babaya düştü. Bunun normal olduğunu biliyorum bu yaş aralığında. Bugün bana bir hikaye anlatti, bir kurbaga bakkala gitmiş, annesi ona kızmış, babasi kizmamis, cocuk da bağırmıs demişki "git, sen benim bi daha annem olma".
Ben çok icerledim buna. Babayla ilişkisi çok hoşuma giderken bu aralar tuhaf duygular kaplamaya basladi beni. Yaklaşık 1 aydir hep babasiyla uyumak istiyor.
Şimdi ben hiçbişey demeyecek hiç uyarmayacak mıyım çocuğumu? 2-4 arasinda babaya düşkün olur denir şuan yaşadıklarımız normal mi?
Bu soruyu soracağım hiç aklıma gelmezdi. Bir tuhaf duygular içine girdim
şaka tabi ki, yaşadıklarınız normale benziyor. 2-4 yaş arası kızlar babalarına, erkekler annelerine düşkün oluyor genelde. Evde annesini istemeyen çocuklar bile olabiliyor. Biraz da babanın tutumu ile alakalı tabi. Bir oyun oynarken hep beraber oynayın. Baba aradaki dengeyi kurmakla mesul şu durumda.