Aile Toplantısına katılmasına mani

[bengibade]

uzun zamandır aile toplantısı olacaktı. sadece bayanlar. ben de haftalar öncesi davet edildim. ama gün belli değildi . ya bu hafta sonu ya da diğer hafta sonu denildi. neyse... toplantıya katılacak olan birisi ile aramız açık. aslında ben arayı düzeltmek normal olması için çabalıyorum . hatta elimle ufak bir hediye işliyorum. versem belki yelkenler suya iner diye. sadece hep niyette kalıyor. o gün işte idim telefonum arıza yaptı ve kapandı. sonra eşim geldi. annem seni aradı mı dedi. yok dedim ne oldu. bilmem bir yere gidecekmiş... ne zaman geleceğini sordu. bende eşime sordum falanca akrabaya mı. hayır dedi. annem bir şey demedi. neyse ben eve koşa koşa gittim. bebeğim kayınbabam kucağunda idi. aldım kucağa, babam ,uykusu gelmiş sanırım ağlıyor dedi. evimize geçtim. tabi annem gitmiş.. evlerde birbirine yakın olduğu için 4 saat sonra akrabaların oradan çıkıp dağıldığını görüyorum. annem bana ikramlardan bir tabak yapmış getiriyor. sen gelmedin diyor bana iyi de kimse bana oraya gidiyoruz demedi ki. haberim bile yok. neyse aradan 2 hafta geçti. misafir alan ev sahibi o kadar sana haber saldık kızım neden gelmedin dedi... kime dediniz dedim. annene ve babana dedik . sende gel diye. o an nasıl üzüldüm anlatamam. ben barışmak için çabalayıp duruyorum. annem ile babam da bizi hep ayrı tutuyor. bıkktım dargınlıktan. bugün yine aile meclisi toplantı var. bana siz hediyenizi verin biz veririz onlara dediler. sende gelmek ister misin. hiç sormadılar.. neden çünkü o dargın olduğumuz şahsın arbası ile gidilecek. ve biz yine ev hapsi. çocuğun anne neden bizde gitmiyoruz sorularıyla baş başa kalcağım. annem babam hiç çabalamıyorlar dargınlığı gidermek için. bana bize değer vermiyorlar gibi geliyor. bu akrabalar arasında ki entrikaları bir çoğumuz eminim yaşıyordur. ben artık dayanamıyorum. yabancı memleket benim için. öz ailemden uzak. malesef düştüm bir kere entrikalar içine. kıramıyorumm şeytanın bacağını. onlar annemlere yemeğe geldiğinde ki hafta da 1 gelirler. şeytan diyor çık sende yukarıya merhaaabbaaaa ben geldim de otur sofraya . sanki bir şey olmamaış gibi...olmuyor yapamıyorum. hep o şahsın elinde bıçakla sallayıp bana bağırıdğı o günü unutamıyorum... evliliğimi bile yıprattı o gün. (( nasıl üstesinden gelmeliyim. kendimi nasıl toparlamalıyım. sosyal çevrem yok burada . ev iş ev iş
hani bazı şeyleri kendiliğine bırakıyorum. ya onun benle sorunu yok diyorum ... ama sonra yine hortluyor o acı.eziklik, değersizlik, kıymetsizlik, kıyasma, nefret ettiğiim ne duygu varsa hepsi kol kola...... bir dingillik gerek bana ama nasıl....

 

[Elif azranin annesi]

Rabbim her yönden kalbinizi rahatlatsin inşaAllah...
Ben bir şey merak ettim, size bıçak sallayan,sizi bu kadar huzursuz eden biriyle, neden iyi olmaya çalışıyorsunuz. Acaba içiniz de olan bir korku var da O şahısla, iyi olunca kendinizi güvende mi hissetmek istiyorsunuz?

 

[bengibade]

Rabbim her yönden kalbinizi rahatlatsin inşaAllah...
Ben bir şey merak ettim, size bıçak sallayan,sizi bu kadar huzursuz eden biriyle, neden iyi olmaya çalışıyorsunuz. Acaba içiniz de olan bir korku var da O şahısla, iyi olunca kendinizi güvende mi hissetmek istiyorsunuz?

mutfakta salata doğruyordu. ben kendisine neden bana karşı soğuksun diye sordum. o da oradan buradan başladı bağırdı bıçak salladı konuştu. kimse onun hatalırını kabul edip dile getirmiyor. birazda edilgen bir duruma düştüğüm için belki.. ben barış o büyüğün. ve dargın kalmak beni rahatsız ediyor. dünya 3 günlük. ve korkuyorum kendisinde. yakınları bana karşı doldurup düşman etmesinden .

 

[bengibade]

Rabbim her yönden kalbinizi rahatlatsin inşaAllah...
Ben bir şey merak ettim, size bıçak sallayan,sizi bu kadar huzursuz eden biriyle, neden iyi olmaya çalışıyorsunuz. Acaba içiniz de olan bir korku var da O şahısla, iyi olunca kendinizi güvende mi hissetmek istiyorsunuz?

biraz derin düşünsem o korku nereden geldiği belki çıkar.
ama nasıl bilmiyorum.

 

[Elif azranin annesi]

Sadece kendi içimden gelenleri yazıyorum, ne kadar doğrudur bilemiyorum ama, o korkuyu her hissettiğinizde kişiye ve ya olaya değil de ,hissinize odaklanın. Kalbinizi dinleyin mesela. Çocukluktan gelen ve sizinle kalmış bir his ise mutlaka bir gün, belki de kalbinizi dinlerken kesfedeceksiniz. Çünkü aynı korkular bende var . Özellikle 2 kişiye karşı. En azından hissime odaklanmak,kisileri düşünmekten daha iyi geliyor bana. Umarım anlaşılır olmuştur

 

[şekersiz suyut]

Sadece kendi içimden gelenleri yazıyorum, ne kadar doğrudur bilemiyorum ama, o korkuyu her hissettiğinizde kişiye ve ya olaya değil de ,hissinize odaklanın. Kalbinizi dinleyin mesela. Çocukluktan gelen ve sizinle kalmış bir his ise mutlaka bir gün, belki de kalbinizi dinlerken kesfedeceksiniz. Çünkü aynı korkular bende var . Özellikle 2 kişiye karşı. En azından hissime odaklanmak,kisileri düşünmekten daha iyi geliyor bana. Umarım anlaşılır olmuştur ��

AFFETMEK barışmak değil diyor Adem hoca.Bu konuda güzel bir videosu var.Hislere odaklanmak konusuna tamamen katılıyorum.Olay ve kişi değil de bana ne hissettirdi,nerden hatırladım,ne zaman....gidebildiğiniz kadar geçmişe gidip o hissi bulun.Derin nefes alın.Ne zaman ihtiyaç hissederseniz yapın.Kişileri affedince olayların kendiliğinden değiştiğini göreceksiniz.Adem hoca nın Öfke kontrolü videosunu izleyin derim.Acıya odaklanmak.