Merhaba nasıl baslıcagımı bılmıyorum soruma 2 tane çocuğum var şükürler olsun ama onlara annelık yapamadığımı düşünüyorum. Sorun çocuklarım degıl sorun kendım. Küçük yaşta babamdan ağır fızıksel sıddet annemden de psıkolojık sıddet gordum suan kendımı duzeltemıyorum öfke sorunum var hemen herseye öfkelenıyorum lütfen yardım edın ne yapıcagımı bılmıyorum çıkmazdayım Kocaelindeyım destek almak ıstıyorum ama ılac alıp sersemlemekten korkuyorum madde olarakta özel destek alabılcek durumum yok lütfen yardım edın aynı durumda olanlar var mı
Bir evin içinde minicik cocuklarla güllük gülistanlik yaşamak varken savaş halinde geçiriyoruz gunlerimizi bazen.soyle bı geri çekilip dışardan bakınca çok tuhaf aslında.
Ama bütün bu olanlar kendi kendine olmadı.cocuklarimizi ah bir kendi egilimleri ve ihtiyaçları uzerine serbest bırakabilsek.. bu o kadar zor ki. Bize benligimize bulaşan her ne duygusu ise onlari rahat bırakmaya ve kendimizi çocuklara bırakmaya engel oluyor.
İnanın burda bir sürü insan sizin gibi ya öfke patlaması ya aşırı korumaciligi ya ruhsal daralmalari gibi gibi bı sürü derde çare arıyor.en sonunda yine sizin dediğiniz gibi sorun cocuklarimda degil bende deyince bir kapı aralanıyor.farkindalik kapısı.
Bu derdin çaresi benim gordugum ve deneyimledigim kadarıyla kendini onarmaktan başka bişey değil.
Çünkü sürekli sizi durten hislerle çocuklara sekine içinde annelik yapmak, öfkeyi kontrol altında tutmak mümkün değil. [MENTION=11744]Hayat yolcusu[/MENTION] hanım bazı linkler vermiş orda sizin gibi ne yapabilirim nasıl yapabilirim diyen annelerin yardım çağrısına el uzatan kıymetli annelerin fikirleri var. Bir nebze ufkunuzu açabilir.ama şu son yayınlanan pedagoji okulu videolarını izlemenizi öneririm. Umarım hiç bırakmadan kendi gibi olmaya niyet edip anneligin huzur dolu iklimini solursunuz.