Merhabalar ,bundan 3 ay kadar önce onarım deneyimim oldu.Çok şükür farkındalıklarım arttı çok yol katettim fakat anneme karşı öfkemi yenemiyorum ne yazıkki.Annemin dominant, eleştirel ,sinirli bir yapısı var.Anneme karşı çok edilgenmişim bunu onarımda anladım.Ona karşı bağsızlaşma egzersizini yaptığımda tabiri caizse kalbimin üzerinden bir öküz kalktı, çok rahatladım.Annemin yaptıklarını unutmaya çalışıyorum affetmeye çalışıyorum ama onun aynı davrandığını görünce her şey yeniden hortluyor karşıma dikiliyor.Eskiye gittiğimde annemin beni sevdiğini hiç hatırlamıyorum ,o da zor bir çocukluk ve hayat geçirmiş,sevgisini gösterebilen bir insan değil başka şekillerde göstermiştir ama onlar beni tatmin etmiyor.Öğretmenim, 15 aylık bir oğlum var ,çalışma durumum söz konusu olmuştu, annem bebeğime bakmayacağını söyledi .Bebeğimi de 1 ay görmese arayıp sormaz, görünce sevmez.Annemle komşu gibiyiz ama bir gün bile kızım nasılsın deyip oturmaya gelmemiştir.Varsa yoksa arkadaşları, komşuları.Bir de bebeğime olan yaklaşımımı hep eleştiriyor eskiden olduğu gibi kendisi gibi düşünmemi istiyor.Bu durumlar beni çok üzüyor.Özellikle bebeğimi eleştirmesi benim davranışlarımı eleştirmesi beni çileden çıkarıyor.Son olan eleştirmesinde cevap verince küstük konuşmuyoruz.Cevabım da iki cümlelikti.Yani karşı karşıya gelip de konuşulabilecek biri de değil.Bu durumlardan dolayı ona öfkeliyim ,kızgınım.Ne yapmalı ,nasıl bir yol izlemeli bilmiyorum .Annem hayatta ama yok gibi...Bana yol gösterecek ,içime su serpecek değerli yorumlarınızı bekliyorum.
Çok eski bir web tarayıcısı kullanıyorsunuz. Bu veya diğer siteleri görüntülemekte sorunlar yaşayabilirsiniz..
Tarayıcınızı güncellemeli veya alternatif bir tarayıcı kullanmalısınız.
Tarayıcınızı güncellemeli veya alternatif bir tarayıcı kullanmalısınız.
Anneme karşı öfkeli ve kırgınım
- Konbuyu başlatan A.Mutlu
- Başlangıç tarihi
Beyazyunus
New member
Merhaba
Benzer bir durum yasiyoruz. Ben de onarim surecindeyken gunlerce hep annemin beni elestirdigini gormustum ruyamda. O kadar degersiz ve yetersiz hissetmisim kendimi yillarca.
uzman arkadaslar daha dogrusunu anlatacaklardir muhakkak. Benim sahsi fikrim bunun da bir donem oldugu. Ben de bir donem ofke yasadim. gormek dahi istemiyordum. Ancak farkindaligim arttikca onu oldugu gibi kabullenmeye basladigimi fark ettim.
Sanirim biraz zamana ihtiyacimiz oluyor sindirmek icin fark ettiklerimizi. Beklentiniz olmaz ise hayalkirikliginiz da olmaz. Kendi ailenize ve hayatiniza yonelin. Maalesef bazi insanlari degistirmek mumkun degil. Bizler kendimizi degistirecegiz.
sevgilerimle
Benzer bir durum yasiyoruz. Ben de onarim surecindeyken gunlerce hep annemin beni elestirdigini gormustum ruyamda. O kadar degersiz ve yetersiz hissetmisim kendimi yillarca.
uzman arkadaslar daha dogrusunu anlatacaklardir muhakkak. Benim sahsi fikrim bunun da bir donem oldugu. Ben de bir donem ofke yasadim. gormek dahi istemiyordum. Ancak farkindaligim arttikca onu oldugu gibi kabullenmeye basladigimi fark ettim.
Sanirim biraz zamana ihtiyacimiz oluyor sindirmek icin fark ettiklerimizi. Beklentiniz olmaz ise hayalkirikliginiz da olmaz. Kendi ailenize ve hayatiniza yonelin. Maalesef bazi insanlari degistirmek mumkun degil. Bizler kendimizi degistirecegiz.
sevgilerimle
Ummu Meryem
New member
Bende anneme karşı çok agresif ve kızgınım evliyim bir çocuk annesiyim 17aylık benden çok uzak bir şehirde yaşıyor ayda iki defa ararım her aramamda mutlaka kırıcı konuşurum ufak tefek şeylerden bile sinirlenirim onunla konuşunca ve aramalarımı hep kalbini kırarak sonlandırırım ona karşı içimde kin öfke var ama sebebini tam olarak anlamıyorum. Ve bunu nasıl aşacağımıda bilmiyorum. Çocukluğumda babam tarafından çok kötü şeyler yaşadık hepimiz annem ben ve erkek kardeşim ve tuhafı o ki ben tüm bunların suçlusu olarak hep annemi görüyorum. Onarılmaya çok büyük ihtiyacım var ama nasıl yapacağımı bilmiyorum.
Beyazyunus
New member
Bende anneme karşı çok agresif ve kızgınım evliyim bir çocuk annesiyim 17aylık benden çok uzak bir şehirde yaşıyor ayda iki defa ararım her aramamda mutlaka kırıcı konuşurum ufak tefek şeylerden bile sinirlenirim onunla konuşunca ve aramalarımı hep kalbini kırarak sonlandırırım ona karşı içimde kin öfke var ama sebebini tam olarak anlamıyorum. Ve bunu nasıl aşacağımıda bilmiyorum. Çocukluğumda babam tarafından çok kötü şeyler yaşadık hepimiz annem ben ve erkek kardeşim ve tuhafı o ki ben tüm bunların suçlusu olarak hep annemi görüyorum. Onarılmaya çok büyük ihtiyacım var ama nasıl yapacağımı bilmiyorum.
Kesinlikle destek almalisiniz. Bir de evladiniz var. Onun gelecegi icin bu hususta kendinizi onarmanizi tavsiye ederim. Duygu dunyasi o kadar farkli.bir alan ki. Bazen anlamsiz gelen seylerin altinda bambaska seyler cikabiliyor. Bende yillarca babama kizgin oldugumu dusunurdum. ilgisiz bir babaydi. ama onarim.surecinde anneme olan ofkem babamdan fazla cikti.
sevgiler
Teşekkür ederim,ben değişmeye çalıştıkça annemin de değiştiğini zannediyorum ama yanılıyorum tabi ki.DediğinizMerhaba
Benzer bir durum yasiyoruz. Ben de onarim surecindeyken gunlerce hep annemin beni elestirdigini gormustum ruyamda. O kadar degersiz ve yetersiz hissetmisim kendimi yillarca.
uzman arkadaslar daha dogrusunu anlatacaklardir muhakkak. Benim sahsi fikrim bunun da bir donem oldugu. Ben de bir donem ofke yasadim. gormek dahi i-------istemiyordum. Ancak farkindaligim arttikca onu oldugu gibi kabullenmeye basladigimi fark ettim.
Sanirim biraz zamana ihtiyacimiz oluyor sindirmek icin fark ettiklerimizi. Beklentiniz olmaz ise hayalkirikliginiz da olmaz. Kendi ailenize ve hayatiniza yonelin. Maalesef bazi insanlari degistirmek mumkun degil. Bizler kendimizi degistirecegiz.
-
sevgilerimle
gibi inşallah bu dönemi iki taraflı çok zarara uğratmadan geçirebilirim.Anneme destek almasını tavsiye etmiştim(kendisinin ciddi bir uyku problemi var)tabi ki kabul etmedi.Bu aralar Allah ın bize verdiği nimetin farkında olmanın da bir nimet olduğunu düşünüyorum.İnşallah ben de onu olduğu gibi kabul etme derecesine gelebilirim de kalbimdeki şu hesaplaşmalardan kurtulurum.Sevgiler..
Mark Wollynn "Seninle baslamadi" ve Alice Miller "Yetenekli cocugun drami" kitablarini okumanizi oneririm. Kitaplarin dili biraz zor gelebilir ama ikisi de harika.
Alice Miller in kitabını okumuştum.Diğer kitabın methini duymuştum ama okumadım.onu da okuyacağım inşallah,teşekkür ederim..
Sevimlianne
New member
Sizin cocuklugunuzu elinizden almis birine evladinizi neden baktirmayi düşündünüz iyiki de bakmamis dedim msj okurken...insan ailesini secemiyor ki...benimde babam ayni...
Sizin cocuklugunuzu elinizden almis birine evladinizi neden baktirmayi düşündünüz iyiki de bakmamis dedim msj okurken...insan ailesini secemiyor ki...benimde babam ayni...
Haklısınız ,onarıma girdikten sonra geçmişimin kapıları bana açıldı ve olanı biteni gördüm.Ondan önce hep kendimi suçluyor annemi haklı buluyordum.O kadar suçlanmış ve değersiz hissediyordum ki kendimi.Annem haklıydı benim gibi birine böyle davranmakta diyordum.Ama şimdi iyiki bakmamış diyorum zaten .Hayır varmış demekki bunda da.Tabi kalbimde kırılan yerler çok derin oldu bebeğimi istememesinde.Evet insan ailesini seçemiyor..
Ummu Meryem
New member
Kendimi onarmaya çok ihtiyacım olduğunu biliyorum ama yalıtım yapmam hiç mümkün değil kaynanam kayınpederim kocamın erkek kardeşi ve ailesiyle beraber yaşıyoruz gün içinde sadece kızım uyurken bir arada değiliz kalan tüm zamanımız bir arada geçiyor. Böyle bir arada yaşarken kendimi onarmam mümkün değil.
Slm arkadaşlar,
Siteye bu yazdıklarınızı okuduktan sonra üye oldum.
Bende anneme karşı duyduğum kin ve öfkeyle bir türlü baş edemiyorum.
Sorunumun kendimle olduğunu biliyorum, ama fark ettiğimde şu ki annem tüm hayatımı zehirlemiş ve kendime olan güvenden başla eş seçimim bile hayatım kocaman bir sıfır oldu. Yaşım 43 ve bu saatten sonra onarabileceğim hiç birşey kalmamış gibi geliyor. Bu yüzdende anneme karşı öfkem dinmeyip her defa dahada ateşleniyor. Bir yıldır tedavi görüyorum ama malesef bir sonuç alamıyorum. Siz arkadaşlara sormak istiyorum, ne gibi şeyler tavsiye edebilirsiniz bana?
Annemden uzaklaştığım zamanlar panik atak geçiriyor, kendine acındırıyor ve beni yine elinin altına alıyor. Herşeyine elimden geldiği kadar koşuyorum, yinede yaranamıyorum. Herşeye negatif bakıyor, herkes kötü bu alemde ve benide kendine benzetmeyi başarmış bunca yıldır, adeta zehirlemiş beni. Ben karşı koyup, sinirlenip kendisinden uzaklaşınca, kötü ben oluyorum. Sonra tüm aileyi bana karşı kışkırtıyor. Ben ne yapacağımı gerçekten bilmiyorum artık. Çok çaresizim, bir öneriniz varmı?
Cevaplarınız için, şimdiden teşekkürler
Siteye bu yazdıklarınızı okuduktan sonra üye oldum.
Bende anneme karşı duyduğum kin ve öfkeyle bir türlü baş edemiyorum.
Sorunumun kendimle olduğunu biliyorum, ama fark ettiğimde şu ki annem tüm hayatımı zehirlemiş ve kendime olan güvenden başla eş seçimim bile hayatım kocaman bir sıfır oldu. Yaşım 43 ve bu saatten sonra onarabileceğim hiç birşey kalmamış gibi geliyor. Bu yüzdende anneme karşı öfkem dinmeyip her defa dahada ateşleniyor. Bir yıldır tedavi görüyorum ama malesef bir sonuç alamıyorum. Siz arkadaşlara sormak istiyorum, ne gibi şeyler tavsiye edebilirsiniz bana?
Annemden uzaklaştığım zamanlar panik atak geçiriyor, kendine acındırıyor ve beni yine elinin altına alıyor. Herşeyine elimden geldiği kadar koşuyorum, yinede yaranamıyorum. Herşeye negatif bakıyor, herkes kötü bu alemde ve benide kendine benzetmeyi başarmış bunca yıldır, adeta zehirlemiş beni. Ben karşı koyup, sinirlenip kendisinden uzaklaşınca, kötü ben oluyorum. Sonra tüm aileyi bana karşı kışkırtıyor. Ben ne yapacağımı gerçekten bilmiyorum artık. Çok çaresizim, bir öneriniz varmı?
Cevaplarınız için, şimdiden teşekkürler
baharibeklerken
New member
Slm arkadaşlar,
Siteye bu yazdıklarınızı okuduktan sonra üye oldum.
Bende anneme karşı duyduğum kin ve öfkeyle bir türlü baş edemiyorum.
Sorunumun kendimle olduğunu biliyorum, ama fark ettiğimde şu ki annem tüm hayatımı zehirlemiş ve kendime olan güvenden başla eş seçimim bile hayatım kocaman bir sıfır oldu. Yaşım 43 ve bu saatten sonra onarabileceğim hiç birşey kalmamış gibi geliyor. Bu yüzdende anneme karşı öfkem dinmeyip her defa dahada ateşleniyor. Bir yıldır tedavi görüyorum ama malesef bir sonuç alamıyorum. Siz arkadaşlara sormak istiyorum, ne gibi şeyler tavsiye edebilirsiniz bana?
Annemden uzaklaştığım zamanlar panik atak geçiriyor, kendine acındırıyor ve beni yine elinin altına alıyor. Herşeyine elimden geldiği kadar koşuyorum, yinede yaranamıyorum. Herşeye negatif bakıyor, herkes kötü bu alemde ve benide kendine benzetmeyi başarmış bunca yıldır, adeta zehirlemiş beni. Ben karşı koyup, sinirlenip kendisinden uzaklaşınca, kötü ben oluyorum. Sonra tüm aileyi bana karşı kışkırtıyor. Ben ne yapacağımı gerçekten bilmiyorum artık. Çok çaresizim, bir öneriniz varmı?
Cevaplarınız için, şimdiden teşekkürler
"Zor bir ailede büyümek" diye bir kitap var. Kendinizden çok şey bulacaksınız.
Onarım her yaşta mümkün. Yeter ki siz niyet edin ve azmedin. Gerisi çorap söküğü gibi gelir. Ilk önce durumunuz ve duygularınızla ilgili fark edişler önemli. Burdan konular okuyarak pedagojiokulu videolarından onarım la ilgili kisimlari izleyrk başlayabilirsiniz.
Zumrakerem
New member
Bende anneme cok kirginim cocuklugumbgencligim hep hakeret assagilanma ve dayakla gecti yataklara dusurunceye kadar doverdi unutamiyorum affedemiyorum hep bir tarafim kirgin nasil asmaliyim yada asa bilecekmiyim bilmiyorum