Bu cocuk niye boyle?

Sabah

New member
Sevgili Elif Hanım,

Adem Hoca, problemi problem anında çözmeye çalışmayın diyordu. Yani çocuk çiçeğin yaprağını kopardığı anda ona çiçeğe duyarlı olmasıyla ilgili bir şeyler söylemek etkili bir yol değil.

Duyarlılık, yaşamın içinde duya duya gelişen bir şey olsa gerek. Hızlanmadan, evrendeki doğal ritme kendini bırakarak olacak bir şey...

Mesela çiçeğe karşı duyarlılığını geliştirmek istediğimiz çocuk ile evde çiçek yetiştirilebilir. Hatta daha tohum iken, beraber toprağa koyup günlerce filizlenmesini bekleyerek, ilk yaprağının açmasını gözleyerek, onu incitmeden suyunu verip bakımını usul usul yaparak... O çiçeğin hayat bulma sürecine şahit olarak, gün be gün o çiçeği duymak...

Size bir şey diyeyim mi :) Ben hiç çiçek bakamayacakmışım gibi gelirdi eskiden. Soluverecekmiş gibi gelirdi. Sonra bir programda Adem Hoca, bir hanımefendinin çiçek yetiştirerek ruhundaki letafeti uyandırabileceğini anlatmıştı. O günden sonra eve gelen çiçeklere bakma cesareti topladım. Baktım ki oluyor, ölmüyor çiçeklerim, hatta yeni yaprak veriyor, yeni çiçekler açıyor, her sabah kalktığımda heyecanla onlara bakmaya başladım. Özene bezene suyunu verip toprağını değiştirmeye, çiçeklerime çiçekler eklemeye, yapraklarından çoğaltmaya başladım.

Sonra ne oldu biliyor musunuz... Kış soğuklarının oldukça hissedildiği günler geldi. İşte o zaman, onca yıldır duymadığım ve duyunca da kendi kendime hayret ettiğim bir sızı düştü içime: Acaba dışarıdaki ağaçlar üşüyor mudur?

İşte böyle Elif Hanımcım... Duyarlılık yavaş yavaş diriliyor insanın içinde. Ama sonunda bir çiçeğin uyandırdığı duyma, dışarıdaki ağacı da hissedecek kadar derinleştirebiliyormuş insanı. Hiç acele etmeden eşlik etmek lazım bu yüzden çocuğa...

Bizim kucugu kolundan tutup yurutuyorum bazen gecen çiçeğe elini ativerdi kopacakti zor kurtardim, icim sizladi, cani yanar annecim demisim. Sizin bu baslikta yazdiklarinizi gorunce o geldi aklima onun icin sordum cok tesekkur ederim cevap icin. Bitkilerin de korkabildiklerine dair birseyler okumustum hep oyle gibi geliyor o yuzden bana.
 
Üst