Arkadaşlar iyi akşamlar. Biraz doldum sizinle paylaşmak istedim. Oğlum 18 aylık. etrafımda ve arkadaşlarımın çocukları arasında akranı çocuk yok. bende kendi çabalarımla kendi yaşıtları veya biraz büyükleri ile sosyalleşmesi için girişimlerde bulunuyorum. mesela eşimin iş arkadaşlarının aynı yaşlarda çocukları varsa eşleriyle tanışıp çocukları bir araya getirmek istemek gibi.
Amacımı en başta söylüyorum. "benim yapmak istediğim şu: mesela haftada 1-2 gün, birimizin evinde,parkta vs başka bir yerde toplanalım, önceden planlayalım ve aktiviteler yapalım oyunlar kuralım, çocuklarımız sosyalleşsin, gelişimlerini takip edelim falan falan. amacım gün yapmak değil, pasta börek yapalım oturalım sohbet edelim değil. eğer ki isterseniz ona da varım ama mesela pazartesi-perşembe çocuklar için toplanıyorsak istediğiniz başka bir gün bizler sohbet muhabbet için toplanalım. uyar mı size?" diyorum aa ne güzel olur cevabı alıyorum. ok süper. sonra toplanılır. anneler başlar anlatmaya o öyleymiş bu böyleymiş onun evi kiraymış da bilmem kim ev almış da bilmem neymiş de. utana sıkıla "tv yi kapatabilir miyiz?" diye sorarsın "ay izlesin çocuklar azcık kafa dinleyelim" cevabı alırsın. bide üstüne niye tv izletmiyorsun, aa niye tatlı vermiyosun vs.
ya arkadaşlar ben mi çok abartıyorum ?? ama bıktım artık markette parkta yolda sürekli insanlarla mücadele halindeyiz resmen. geçen gün parkta kadın ısrar kıyamet şeker vermeye çalışıyor. beni dinle yesin bak diyo bide. ablacım ben henüz tatlı vermiyorum yine de teşekkürler diyorum kibar kibar çünkü oğlumun yanında içimden canavar çıkartmak istemiyorum. yok arkadaş duvara konuşuyorum sanki.
neyse uzattım diyeceğim o ki. gemlikte oturuyorum, Adem beyi takip edip buraya üye olacak kadar çocuk dostu insanlar varsa yaşadığım yerde çevremde ne olur iletişime geçelim en azından birşey söylediğimde aaa nedeeeeen diye eleştirmek gözlerini pörtletmek yerine bilgi alışverişinde bulunur birbirimize akıl danışır yardımcı oluruz ya
vallahi dolmuşum hiçbirinizi tanımıyorum ama iyiki varsınız..
Amacımı en başta söylüyorum. "benim yapmak istediğim şu: mesela haftada 1-2 gün, birimizin evinde,parkta vs başka bir yerde toplanalım, önceden planlayalım ve aktiviteler yapalım oyunlar kuralım, çocuklarımız sosyalleşsin, gelişimlerini takip edelim falan falan. amacım gün yapmak değil, pasta börek yapalım oturalım sohbet edelim değil. eğer ki isterseniz ona da varım ama mesela pazartesi-perşembe çocuklar için toplanıyorsak istediğiniz başka bir gün bizler sohbet muhabbet için toplanalım. uyar mı size?" diyorum aa ne güzel olur cevabı alıyorum. ok süper. sonra toplanılır. anneler başlar anlatmaya o öyleymiş bu böyleymiş onun evi kiraymış da bilmem kim ev almış da bilmem neymiş de. utana sıkıla "tv yi kapatabilir miyiz?" diye sorarsın "ay izlesin çocuklar azcık kafa dinleyelim" cevabı alırsın. bide üstüne niye tv izletmiyorsun, aa niye tatlı vermiyosun vs.
ya arkadaşlar ben mi çok abartıyorum ?? ama bıktım artık markette parkta yolda sürekli insanlarla mücadele halindeyiz resmen. geçen gün parkta kadın ısrar kıyamet şeker vermeye çalışıyor. beni dinle yesin bak diyo bide. ablacım ben henüz tatlı vermiyorum yine de teşekkürler diyorum kibar kibar çünkü oğlumun yanında içimden canavar çıkartmak istemiyorum. yok arkadaş duvara konuşuyorum sanki.
neyse uzattım diyeceğim o ki. gemlikte oturuyorum, Adem beyi takip edip buraya üye olacak kadar çocuk dostu insanlar varsa yaşadığım yerde çevremde ne olur iletişime geçelim en azından birşey söylediğimde aaa nedeeeeen diye eleştirmek gözlerini pörtletmek yerine bilgi alışverişinde bulunur birbirimize akıl danışır yardımcı oluruz ya
vallahi dolmuşum hiçbirinizi tanımıyorum ama iyiki varsınız..