Merhaba pedagoji okulu uyeleri..buraya hep cocuklarla ilgili konularda danismanlik istedim,cok.sukur farkindaliklarim da artti.Fakat son birkac aydir beni rahatsiz eden durumu sizlerle paylasmak istedim cunku acaba benim dusuncelerimde mi yanlislik var cok merak ediyorum sizler nasil bir bakis acisina sahipsiniz bu konuda.Konu cok da sorun degil aslinda tipik es ailesi ile.Pandemi surecinden sonra normallestigimiz ilk gunlerde bekar gorumcem once birkac gunlugune kalmaya geldi.Yegeninin biraz israri uzerine bu sureci once bir haftaya sonra da 15 gune cikardi.Bana bir zarari olmasa da benden yasca buyuk olmasi itibariyle ister istemez evde bir saygi ve ozgurlugun kisitlanmasi sozkonusu olabiliyor.Aradan iki ay gecmeden tekrar bir haftaligina geliyor donecegini soyluyor fakat bu sefer kendi gitmedigi gibi annesi de 1 haftaligina kalmaya geliyor.Ben 15 yillik evli,3 cocuklu ustelik buyuk kizim sinava hazirlanan,iki de kucuk cocugu olan bir anneyim. Onlar da ayni sehirde yasayan 15 gunde bir gorustugumuz buyuklerimiz.Simdi bu durumda ben bu insanlara ister istemez icerliyor kiziyor ve kendimce gunaha giriyorum.Ailelerin bu sekilde bizlerin hayatlarina bu kadar kolay girip cocuklarimiza verecegimiz enerjilerimizi onlara harcayarak bizleri stresli durum
lara getirmelerine sizce haklari varmi?Bu surecte onlarin yaninda cocuklara da tahammul etme ,esimize de ozel zaman ayiramama yada ozelimizi yasayamama durumlari da mevcut.Bu nedenle bu durumu anlayis ve empati yoksunlugu olarak gormem sizce fazla mi ?Dusuncelerinizi merak ediyorum.
lara getirmelerine sizce haklari varmi?Bu surecte onlarin yaninda cocuklara da tahammul etme ,esimize de ozel zaman ayiramama yada ozelimizi yasayamama durumlari da mevcut.Bu nedenle bu durumu anlayis ve empati yoksunlugu olarak gormem sizce fazla mi ?Dusuncelerinizi merak ediyorum.