Ahval1
New member
Annemle az çok yol aldığım yerde kendimi iyi hissettim. Ama sonra bir başkasıyla ilgilenmem daha gerekiyormuş. Kızkardeşim. Annem her ne kadar ayrıntıcı küçük şeyleri büyüten ani öfkeleri varsa kızkardeşim tam tersine gamsız hissiz üzüldüğün bir seyi söylerim amaan abla der geçiştirir. Soğuktur. Atarlanır. Sinirlenir. Kendi bildiğinden kolay kolay vazgeçme. Inatçıdır. Genelde tartısmalarimizda soylenir gider. Yakın değildir. Dertleşmek anlamında ben hiç konuştuğunu bilmem. Yüzünde mimik yok. Tabiri caizse put gibidir. Gecende nasıl olduysa bir konu açıldı beraber temizlik yaparken adem güneş açtim. Bahsettiği örneklerden anlattım. Dikkatini cekti. Sonra çocukluk sırrını verdim. Simdi de okuyor. Evde değil şuan yaz okulunda. Ve ben kendimi tekrardan tahammülsüz hissediyorum. Ben kendimi duzelteyim derken yanı başinda cok yaralı insan varmış. Ona nasıl yaklaşacağımı şasirdim. Bu halim hosuma gitmiyor
duyarsız ve hissiz bir insana nasıl yardımcı olabilirim? Ve kendim tekrardan nasıl genişleyebilirim?