Eş ile iletişime geçme ?

Vuslatt

New member
Mrb arkadslar ben bir şeyler sormak daha doğrusu paylaşmak istedim içimde tutmaktan bir şeyleri degistirememekten o kadar daraldim ki bilmiyorum ne yapicagimi sizin fikirlerinizi duymayı bir şeyler duymaya çok ihtiyacım var bizim eşimle ileğitimimiz yok kavga etmiyoruz konuşmuyoruz bildiğin gündelik rutinden başka konuşacak hiçbir şeyimiz yok ben tartışmaya nadiren giriyoruz oda küçük şeyler ondanda eşim girmiyor bile çünkü o kadar tahammülsüz ki bir konuyu konuşmaya istişare edemiyoruz bile :( sebebi şu ki kayinvalidem geldiğimden beridir bize gelmiyor bizim evliliği kabullenmiyor oğlu ile sürekli. Kavga içinde ben geldiğimden beridir bir kaç kez kavgalarda bulundum oda en son kovuldum kayinvalidem tarafından ondan sonra eşim bizi yanyana getirmiyor korkuyor beni tekraren kovar diye asıl mesele şu eşim eve hep geç geliyor gece yarıları 1 2 gbi bunu defalarca kez konuştum aramızda iletişimolmadigini bir çay bile içip sohbet edemiyoruz eşim cevap vermiyor kabul ediyor 4 aydır burdayım evlimiyim bekarmiyim belli değil:( ilk geldiğimde eşimle ilgilenmeye çok çalıştım halinde yapmaya calsiyirum ama yoruldum ve bıraktım anladığım kadarıyla annesi evliliğimizi kabullenmedigi için eşim de benmle birlikte vakit geçirmek istemiyor eve erken gelmek istemiyor ve şu da var ki aramızda duygusal bağ oluşmadığı halde sevgili eşim tutturmuş çocuk istiyor arada kaldım benm ona karşı güvenim yok çünkü içimde hep şu var kapıya koydu beni ya çoçukur olursa çocuğu alıp koyarsa yine en ufak kavgamızda güvenmiyorum bu yüzden kararım yapmamakta inşallah ben bu evlilik için ne Yoabilirm yada beklemem mi doğru olur yada ayrılmak mı en doğrusu bunun için 2 aydır düşünüyorum düşünüyorum okuyorum bir şeyler ama salim karar veremedim hı en son terapiye gidecektik eşim gelmiyor vazgeçti dediği şu 1 2 yıl geçsin öyle gidim ne konuşucaz ailemle alakalı hiç bir şey duymak istemiyorum biz de gidemedik :(( lütfen yardımcı olursanız evet allah razı olsun çok yardımlarınızı gördüm yazdıklarınızı hep okuyorum yine de ihtiyacım var birilerine birileri ile paylaşmaya :(
 
Mrb arkadslar ben bir şeyler sormak daha doğrusu paylaşmak istedim içimde tutmaktan bir şeyleri degistirememekten o kadar daraldim ki bilmiyorum ne yapicagimi sizin fikirlerinizi duymayı bir şeyler duymaya çok ihtiyacım var bizim eşimle ileğitimimiz yok kavga etmiyoruz konuşmuyoruz bildiğin gündelik rutinden başka konuşacak hiçbir şeyimiz yok ben tartışmaya nadiren giriyoruz oda küçük şeyler ondanda eşim girmiyor bile çünkü o kadar tahammülsüz ki bir konuyu konuşmaya istişare edemiyoruz bile :( sebebi şu ki kayinvalidem geldiğimden beridir bize gelmiyor bizim evliliği kabullenmiyor oğlu ile sürekli. Kavga içinde ben geldiğimden beridir bir kaç kez kavgalarda bulundum oda en son kovuldum kayinvalidem tarafından ondan sonra eşim bizi yanyana getirmiyor korkuyor beni tekraren kovar diye asıl mesele şu eşim eve hep geç geliyor gece yarıları 1 2 gbi bunu defalarca kez konuştum aramızda iletişimolmadigini bir çay bile içip sohbet edemiyoruz eşim cevap vermiyor kabul ediyor 4 aydır burdayım evlimiyim bekarmiyim belli değil:( ilk geldiğimde eşimle ilgilenmeye çok çalıştım halinde yapmaya calsiyirum ama yoruldum ve bıraktım anladığım kadarıyla annesi evliliğimizi kabullenmedigi için eşim de benmle birlikte vakit geçirmek istemiyor eve erken gelmek istemiyor ve şu da var ki aramızda duygusal bağ oluşmadığı halde sevgili eşim tutturmuş çocuk istiyor arada kaldım benm ona karşı güvenim yok çünkü içimde hep şu var kapıya koydu beni ya çoçukur olursa çocuğu alıp koyarsa yine en ufak kavgamızda güvenmiyorum bu yüzden kararım yapmamakta inşallah ben bu evlilik için ne Yoabilirm yada beklemem mi doğru olur yada ayrılmak mı en doğrusu bunun için 2 aydır düşünüyorum düşünüyorum okuyorum bir şeyler ama salim karar veremedim hı en son terapiye gidecektik eşim gelmiyor vazgeçti dediği şu 1 2 yıl geçsin öyle gidim ne konuşucaz ailemle alakalı hiç bir şey duymak istemiyorum biz de gidemedik :(( lütfen yardımcı olursanız evet allah razı olsun çok yardımlarınızı gördüm yazdıklarınızı hep okuyorum yine de ihtiyacım var birilerine birileri ile paylaşmaya :(

Eşlerin bir çatı altında huzurlu olabilmesinin ya da kendilerini mutluymuş gibi hissetmelerinin en temel sebebi duyarlılık seviyelerinin aynı olmasıdır. Farklılık varsa problemler ortaya çıkmaya başlayacaktır. Bazen farkında olmak acı verir demişti bir üniversite hocası. Siz Adem hocayı tanıdınız ve birçok şeyin farkına vardınız. Eşiniz de Allah ın izniyle benzer bir duyarlılık seviyesine gelirse huzurlu bir yuvanız olacaktır inşaallah. İnsan eleştirildikçe aidiyet bağını yitiriyor. Bence eşler arasındaki en önemli problemlerden biri birbirlerini eleştirmeleri. Ve bu yüzden gün geçtikçe duygusal olarak birbirlerinden kopuyorlar. Adem hoca bir ütopyadan bahsetmiyor. Herkesin fıtratına,mizacına göre yaşayabilmesi için yapmış olduğu araştırmaları bizlere aktarıyor. Ve binlerce insan ''evet tam olarak beni anlatıyor'' diyebiliyor. Eşiniz de kendini güvende hissettikçe daha duyarlı olacaktır inşaallah.
 
Mrb arkadslar ben bir şeyler sormak daha doğrusu paylaşmak istedim içimde tutmaktan bir şeyleri degistirememekten o kadar daraldim ki bilmiyorum ne yapicagimi sizin fikirlerinizi duymayı bir şeyler duymaya çok ihtiyacım var bizim eşimle ileğitimimiz yok kavga etmiyoruz konuşmuyoruz bildiğin gündelik rutinden başka konuşacak hiçbir şeyimiz yok ben tartışmaya nadiren giriyoruz oda küçük şeyler ondanda eşim girmiyor bile çünkü o kadar tahammülsüz ki bir konuyu konuşmaya istişare edemiyoruz bile :( sebebi şu ki kayinvalidem geldiğimden beridir bize gelmiyor bizim evliliği kabullenmiyor oğlu ile sürekli. Kavga içinde ben geldiğimden beridir bir kaç kez kavgalarda bulundum oda en son kovuldum kayinvalidem tarafından ondan sonra eşim bizi yanyana getirmiyor korkuyor beni tekraren kovar diye asıl mesele şu eşim eve hep geç geliyor gece yarıları 1 2 gbi bunu defalarca kez konuştum aramızda iletişimolmadigini bir çay bile içip sohbet edemiyoruz eşim cevap vermiyor kabul ediyor 4 aydır burdayım evlimiyim bekarmiyim belli değil:( ilk geldiğimde eşimle ilgilenmeye çok çalıştım halinde yapmaya calsiyirum ama yoruldum ve bıraktım anladığım kadarıyla annesi evliliğimizi kabullenmedigi için eşim de benmle birlikte vakit geçirmek istemiyor eve erken gelmek istemiyor ve şu da var ki aramızda duygusal bağ oluşmadığı halde sevgili eşim tutturmuş çocuk istiyor arada kaldım benm ona karşı güvenim yok çünkü içimde hep şu var kapıya koydu beni ya çoçukur olursa çocuğu alıp koyarsa yine en ufak kavgamızda güvenmiyorum bu yüzden kararım yapmamakta inşallah ben bu evlilik için ne Yoabilirm yada beklemem mi doğru olur yada ayrılmak mı en doğrusu bunun için 2 aydır düşünüyorum düşünüyorum okuyorum bir şeyler ama salim karar veremedim hı en son terapiye gidecektik eşim gelmiyor vazgeçti dediği şu 1 2 yıl geçsin öyle gidim ne konuşucaz ailemle alakalı hiç bir şey duymak istemiyorum biz de gidemedik :(( lütfen yardımcı olursanız evet allah razı olsun çok yardımlarınızı gördüm yazdıklarınızı hep okuyorum yine de ihtiyacım var birilerine birileri ile paylaşmaya :(
Merhaba sevgili vuslat hanım. Eşiniz eve gelmediği zamanlarda annesinde mi oluyor yoksa başka bir yerde mi onu tam anlayamadım. Eğer annesinin yanında değil ve başka yerlerdeyse bence [MENTION=6370]Abdullah Tomur[/MENTION] beyin dediği gibi eşinizi eleştirmeyi bırakırsanız o da kendini güvende hissedince ilişkiniz yoluna girecektir. Eğer terapi almak istiyorsanız eşiniz kabul etmesede siz kendinizi onarabilirsiniz. Hem bebeğiniz olmadan eşinizle güvenli bağlanma gerçekleştirirseniz yavrunuzla da huzurlu bir başlangıç yapmış olursunuz. Benim tavsiyem eşinizin ve ailesinin yanlışlarını görmeyi bırakıp , görseniz de görmezden gelip dile getirmeden kendinize odaklanın. Acaba benim eşime ve kayınvalideme karşı tavrım nasıl diye düşünün. Olabilir size ısınamamıştır. Ancak eşiniz sizi seçmiş ve oğlunun iyiliğini düşünen bir anne ise siz ona karşı yumuşak oldukça o da yaptığı yanlışın farkına varacaktır. Siz acaba yanlış birşey mi yaptım evlenerek diye düşünmeyi bırakarak. Eşinizin annesine tamda eşinize layık bir eş olmaya çalıştığınızı göstermeye çalışın. Çatışma ile bir yere varılamayacağını biliyoruz. İnşallah çatışmayı bırakarak uyum sağlamaya başlamanız ümidiyle. ( umarım sözlerim sizi incitmez. Yanlış anlamanızı istemem) selametle...
 

Vuslatt

New member
Eşlerin bir çatı altında huzurlu olabilmesinin ya da kendilerini mutluymuş gibi hissetmelerinin en temel sebebi duyarlılık seviyelerinin aynı olmasıdır. Farklılık varsa problemler ortaya çıkmaya başlayacaktır. Bazen farkında olmak acı verir demişti bir üniversite hocası. Siz Adem hocayı tanıdınız ve birçok şeyin farkına vardınız. Eşiniz de Allah ın izniyle benzer bir duyarlılık seviyesine gelirse huzurlu bir yuvanız olacaktır inşaallah. İnsan eleştirildikçe aidiyet bağını yitiriyor. Bence eşler arasındaki en önemli problemlerden biri birbirlerini eleştirmeleri. Ve bu yüzden gün geçtikçe duygusal olarak birbirlerinden kopuyorlar. Adem hoca bir ütopyadan bahsetmiyor. Herkesin fıtratına,mizacına göre yaşayabilmesi için yapmış olduğu araştırmaları bizlere aktarıyor. Ve binlerce insan ''evet tam olarak beni anlatıyor'' diyebiliyor. Eşiniz de kendini güvende hissettikçe daha duyarlı olacaktır inşaallah.

Allah razı olsun eleştirme dediniz haklısınız eleştiriyorum ki başta sessiz kaldım sonra güzellikle güzellikle sabır ile göstermeye çalıştım kendisi farkında bana haksizlk yaptığının. Artık şu son hafta dozunu kaçırdık boşanma eşiğine geldik aslında benm sorunum sadece eve geç gelmesi deil yani Abdullah bey bilmiyorum geçen gün Doğan beyin son çıkmış kitabıni okudum çok şey gördüm farkettim evet daha yeniyiz ki başında aile sebebiyle birbirimizı tanıyamadik ki halen öyle eşim ailesini annesini mutlu görmeyinceye kadar bana kendisini birakacagini zannetmiyorum emin olun elimden geleni yapıyorum ailesi ile aramı düzeltmek için kardeşleri ile öyle iyi bir iletişim kurdum ki şu an 2 kız kardeşi 1 erkek kardeşi bizde kalmak istiyor bende baktım eşim onları görünce mutlu bende ondan dolayı onlara karşı şu an çok şükür iyiyiz diyebilirm evet çok şükür rabbime ilk zamanlar gbi deiliz ben kendime bi söz verdim kendi vicdanımin sesini dinleyip son kez bu yuva için gereken tüm fedakarlığı vericem dedim lakin eşimin fikirleri beni çok rahatsız etmeye başladı. Benden razı helallik istedi. Yani ailesine verdiğim değer bu performansimi takdir ediyor şu an ama sorun şu ya galiba eşim ailesile ve eşi arasındaki dengeyi saglayamiyor. Mesela ben ailesi gelsin kalsın aramızdaki güvenı sağlamak için çok şükür hep iyi niyeteli oluyurum oldum ama eşimin fikirleri beni geleceğe karşı bu evliliğe karşı umutsuzlastiriyor ben aramız düzelirse ben güvenini kazanırsam eşim bizin farkına varırız evet belki bu söylediklerim içn çok erken ama bilmiyorum eşimin sözleri benim canımı çok acittigi için belkide bahaneler arıyorum geç gelmeşin başka seyleri vs.mesela bize bi gelecek düşünmemesi biz isler rayına girerse tabi şimdi %100 girmiş deil ama eşimin sözü su derken acı hissediyorum ben ailemi mutlu etmeden düzenlerini yerine getirmeden hiç bir yere gitmem, ben ailem için doktor oldum be tüm parasinı ailesine harcamasi ben kendimden kisiyorum inanın asli ıhtiyaclar dan başka hiç bir şahsi bir şey almıyorum çünkü paramız yok erkek kardeşi evli çocuklu çalışmıyor onların ev tüm ihtiyaçlarını karsilyor zorumu gidyor çünkü bana paramız yok deyip ailesine düzenli her şeylerini gölmesi haksizlk 2 ev geçindiriyor bilmiyorum çalışayim diyorum izin vermiyor hep şunü gördüm annemi ailemi mutlu edeyim önceliğim onlar eve geç geliyor dedim ya evet başta annesi mutlu olmadığı için eve gelmek istemiyordu sonrası ise verdiği cevap şu benm çevrem geniş o yüzden evde oturamıyorum ben örnek verdim hafta sonu nü ayir şunu söylüyor ya biz gezerken biri çağırsa gitmek zorunda kalırımen cok zoruma giden biz anlaştık öyle evliliğe devam edelim dedik bana benm için fedakarlık yapsaydin sınavı kazanıp başka memlekete giderdik kendisi de farkında ailesi annesinin ilduğu memlekette adam benm için parmağını oynatamiyor ben o yüzden elimden geleni yapicam eşimi ve ailkesini mutlu edicem ve biz bizim evlilik için çalışmalara geçicez ama şu an öyle deil evet şu an bıraktım artık kızmıyorum kendisine geç gelmesine bir seyelrn yada yüz değiştirmeler yapmıyorum. Ben şu anı düşünmüyorum benm eşime yaptığım fedakarlığı kendisi aynısını yaparmi yada bendede vazgeçmı bu durumda vereceğim cevap belli hayır mesela 8 ay annemlerde kaldım sorguladım neden beni sekiz ay beklettin verdiği cevapbilmiyorum çok canımı acittı annesini akrabaları ikna etmiş kadın git eşini getir dediği için gelip beni götürdü annesinin aklı ile hareket ediyoryoksa gelip bosanalim diyecekti ben oysaki eşim annesini ikna etti de geldim zannettim bakın bu durumlar ne kadar acı zaten şu an verdiği değeri görüyorum sadece ihtiyacımı görüyor çünkü mantığı bu kadının ihtiyacını görüyorsun tamamdır oysa annesi çok farklı onun için asla aynı kefede olsun demiyorum zaten olamaz da ! Ama bu benm annem bu benm karım diyebilir 4 aydır ben neler yaouon umarım onu gözlemliyorum yaptığım hataları tekrar etmetmeye çalışıyorum eşim de tık yok aynı bi dövmuyor onuda zaten dedi ben sana ne yapıyorum :( ailesi ile şu an yaşıyoruz ve bana iyi şeyler umut vermesi gerekirken ki o kadar zorlanıyorum bedenen. Ruhen sürekli evin içine dört dolanmak sadece bir kişinin evin tüm hizmetini yerine getirmesi çok yoruyor beni ve eşimden destek alamama ve bunların üzerine ben evi ayırmicam:( duygularımı anlamıyor hissetmiyor Doğan beyin kitabında şu nü gördüm insanlar iki çeşittir yaşayanlar hayatta kalmaya çalışanlar eşim hayatta kalmak için yiyor iciyor çalışıyor kendi önceliği yok biz nasıl mutlu olabilirız nasıl yuvamız aidiyet bağlanma kurabiliriz bide bunların üstüne çocuk istiyorbenyanında aglayamiyorim bile yada ağladığımda yanımda deil ve ben son noktaya geldim psikiyatri den destek aldım 2 aydır ilaç kullanıyorum şu an çok iyiyiyim çok şükür okuyorum kendi gelişimim için elimden geleni yapıyorum ama artık baktım özgürlüğümü kısıtlıyor hiç dışarı çıkarmıyor çemberimı daraltiyor genisletmiyor ailesi ile iyi olduğum halde ailesi benden razı şu an aramız çok şükür iyi ama eşimin bu yaptıkları kendisinden kaynaklanıyor yetiştirilme tarzından kadıni bilmemesinden olsada olur olmasada ama ailesinn eğitimi ihtiyaçları huzuru önemli bende artık bardak taştı eşime söyledim 6 ay süre verdim 6 ay iicnde ya kendisinı ya bana ispatlar yada boşanirim dedim cevap vermedi hakkımızda hyerlisi ama bu sefer kararliyim bilmiyorum sadece üzülüyorum :( :(
 

Vuslatt

New member
Merhaba sevgili vuslat hanım. Eşiniz eve gelmediği zamanlarda annesinde mi oluyor yoksa başka bir yerde mi onu tam anlayamadım. Eğer annesinin yanında değil ve başka yerlerdeyse bence [MENTION=6370]Abdullah Tomur[/MENTION] beyin dediği gibi eşinizi eleştirmeyi bırakırsanız o da kendini güvende hissedince ilişkiniz yoluna girecektir. Eğer terapi almak istiyorsanız eşiniz kabul etmesede siz kendinizi onarabilirsiniz. Hem bebeğiniz olmadan eşinizle güvenli bağlanma gerçekleştirirseniz yavrunuzla da huzurlu bir başlangıç yapmış olursunuz. Benim tavsiyem eşinizin ve ailesinin yanlışlarını görmeyi bırakıp , görseniz de görmezden gelip dile getirmeden kendinize odaklanın. Acaba benim eşime ve kayınvalideme karşı tavrım nasıl diye düşünün. Olabilir size ısınamamıştır. Ancak eşiniz sizi seçmiş ve oğlunun iyiliğini düşünen bir anne ise siz ona karşı yumuşak oldukça o da yaptığı yanlışın farkına varacaktır. Siz acaba yanlış birşey mi yaptım evlenerek diye düşünmeyi bırakarak. Eşinizin annesine tamda eşinize layık bir eş olmaya çalıştığınızı göstermeye çalışın. Çatışma ile bir yere varılamayacağını biliyoruz. İnşallah çatışmayı bırakarak uyum sağlamaya başlamanız ümidiyle. ( umarım sözlerim sizi incitmez. Yanlış anlamanızı istemem) selametle...

Allah razı olsun o güzel fikirleriniz için
 
Allah razı olsun eleştirme dediniz haklısınız eleştiriyorum ki başta sessiz kaldım sonra güzellikle güzellikle sabır ile göstermeye çalıştım kendisi farkında bana haksizlk yaptığının. Artık şu son hafta dozunu kaçırdık boşanma eşiğine geldik aslında benm sorunum sadece eve geç gelmesi deil yani Abdullah bey bilmiyorum geçen gün Doğan beyin son çıkmış kitabıni okudum çok şey gördüm farkettim evet daha yeniyiz ki başında aile sebebiyle birbirimizı tanıyamadik ki halen öyle eşim ailesini annesini mutlu görmeyinceye kadar bana kendisini birakacagini zannetmiyorum emin olun elimden geleni yapıyorum ailesi ile aramı düzeltmek için kardeşleri ile öyle iyi bir iletişim kurdum ki şu an 2 kız kardeşi 1 erkek kardeşi bizde kalmak istiyor bende baktım eşim onları görünce mutlu bende ondan dolayı onlara karşı şu an çok şükür iyiyiz diyebilirm evet çok şükür rabbime ilk zamanlar gbi deiliz ben kendime bi söz verdim kendi vicdanımin sesini dinleyip son kez bu yuva için gereken tüm fedakarlığı vericem dedim lakin eşimin fikirleri beni çok rahatsız etmeye başladı. Benden razı helallik istedi. Yani ailesine verdiğim değer bu performansimi takdir ediyor şu an ama sorun şu ya galiba eşim ailesile ve eşi arasındaki dengeyi saglayamiyor. Mesela ben ailesi gelsin kalsın aramızdaki güvenı sağlamak için çok şükür hep iyi niyeteli oluyurum oldum ama eşimin fikirleri beni geleceğe karşı bu evliliğe karşı umutsuzlastiriyor ben aramız düzelirse ben güvenini kazanırsam eşim bizin farkına varırız evet belki bu söylediklerim içn çok erken ama bilmiyorum eşimin sözleri benim canımı çok acittigi için belkide bahaneler arıyorum geç gelmeşin başka seyleri vs.mesela bize bi gelecek düşünmemesi biz isler rayına girerse tabi şimdi %100 girmiş deil ama eşimin sözü su derken acı hissediyorum ben ailemi mutlu etmeden düzenlerini yerine getirmeden hiç bir yere gitmem, ben ailem için doktor oldum be tüm parasinı ailesine harcamasi ben kendimden kisiyorum inanın asli ıhtiyaclar dan başka hiç bir şahsi bir şey almıyorum çünkü paramız yok erkek kardeşi evli çocuklu çalışmıyor onların ev tüm ihtiyaçlarını karsilyor zorumu gidyor çünkü bana paramız yok deyip ailesine düzenli her şeylerini gölmesi haksizlk 2 ev geçindiriyor bilmiyorum çalışayim diyorum izin vermiyor hep şunü gördüm annemi ailemi mutlu edeyim önceliğim onlar eve geç geliyor dedim ya evet başta annesi mutlu olmadığı için eve gelmek istemiyordu sonrası ise verdiği cevap şu benm çevrem geniş o yüzden evde oturamıyorum ben örnek verdim hafta sonu nü ayir şunu söylüyor ya biz gezerken biri çağırsa gitmek zorunda kalırımen cok zoruma giden biz anlaştık öyle evliliğe devam edelim dedik bana benm için fedakarlık yapsaydin sınavı kazanıp başka memlekete giderdik kendisi de farkında ailesi annesinin ilduğu memlekette adam benm için parmağını oynatamiyor ben o yüzden elimden geleni yapicam eşimi ve ailkesini mutlu edicem ve biz bizim evlilik için çalışmalara geçicez ama şu an öyle deil evet şu an bıraktım artık kızmıyorum kendisine geç gelmesine bir seyelrn yada yüz değiştirmeler yapmıyorum. Ben şu anı düşünmüyorum benm eşime yaptığım fedakarlığı kendisi aynısını yaparmi yada bendede vazgeçmı bu durumda vereceğim cevap belli hayır mesela 8 ay annemlerde kaldım sorguladım neden beni sekiz ay beklettin verdiği cevapbilmiyorum çok canımı acittı annesini akrabaları ikna etmiş kadın git eşini getir dediği için gelip beni götürdü annesinin aklı ile hareket ediyoryoksa gelip bosanalim diyecekti ben oysaki eşim annesini ikna etti de geldim zannettim bakın bu durumlar ne kadar acı zaten şu an verdiği değeri görüyorum sadece ihtiyacımı görüyor çünkü mantığı bu kadının ihtiyacını görüyorsun tamamdır oysa annesi çok farklı onun için asla aynı kefede olsun demiyorum zaten olamaz da ! Ama bu benm annem bu benm karım diyebilir 4 aydır ben neler yaouon umarım onu gözlemliyorum yaptığım hataları tekrar etmetmeye çalışıyorum eşim de tık yok aynı bi dövmuyor onuda zaten dedi ben sana ne yapıyorum :( ailesi ile şu an yaşıyoruz ve bana iyi şeyler umut vermesi gerekirken ki o kadar zorlanıyorum bedenen. Ruhen sürekli evin içine dört dolanmak sadece bir kişinin evin tüm hizmetini yerine getirmesi çok yoruyor beni ve eşimden destek alamama ve bunların üzerine ben evi ayırmicam:( duygularımı anlamıyor hissetmiyor Doğan beyin kitabında şu nü gördüm insanlar iki çeşittir yaşayanlar hayatta kalmaya çalışanlar eşim hayatta kalmak için yiyor iciyor çalışıyor kendi önceliği yok biz nasıl mutlu olabilirız nasıl yuvamız aidiyet bağlanma kurabiliriz bide bunların üstüne çocuk istiyorbenyanında aglayamiyorim bile yada ağladığımda yanımda deil ve ben son noktaya geldim psikiyatri den destek aldım 2 aydır ilaç kullanıyorum şu an çok iyiyiyim çok şükür okuyorum kendi gelişimim için elimden geleni yapıyorum ama artık baktım özgürlüğümü kısıtlıyor hiç dışarı çıkarmıyor çemberimı daraltiyor genisletmiyor ailesi ile iyi olduğum halde ailesi benden razı şu an aramız çok şükür iyi ama eşimin bu yaptıkları kendisinden kaynaklanıyor yetiştirilme tarzından kadıni bilmemesinden olsada olur olmasada ama ailesinn eğitimi ihtiyaçları huzuru önemli bende artık bardak taştı eşime söyledim 6 ay süre verdim 6 ay iicnde ya kendisinı ya bana ispatlar yada boşanirim dedim cevap vermedi hakkımızda hyerlisi ama bu sefer kararliyim bilmiyorum sadece üzülüyorum :( :(

Kusura bakmayın direkt elestirmeyin diyerek sanki sizi yargıladım. Eşlerden biri sürekli fedakarlık yapınca diğer taraf bunu,onun görevi olarak algılayabiliyor bir zaman sonra. Bu da fedakarlık yapan eşi tükenmislige doğru itiyor ve hayat enerjisini tüketiyor.

Adem hoca aidiyet kitabında aidiyet yanılgılarından bahsediyor. Bunlardan biri de aidiyet karmaşası;
Aidiyet karmaşası yaşayanlar yeni kuracakları aidiyet ilişkilerinde de zorluk çekerler. Tam teslimiyet içinde kendilerini bir yere bırakamazlar.Evlenecek olsalar daha önceki dönemlerde yaşadıkları aidiyet karmaşasını oraya da taşırlar. Evliliklerini karşılıklı güven üzerine kuramazlar. Kendilerini hep anne babalarının çocuğu dayılarının yeğeni dedelerinin biricik torunu zanneder. Bu özelliklerinin zarara uğrayacağı korkusuyla eşlerini,evlerini önceleyemezler. Senin ailen neresi? Sorusuna "" evlendiğim ve çocuklarımın olduğu yerdir benim ailem"" demeyi kendi anne babasına akrabalarına ihanet gibi görürler. Eş ya da çocukları onlarla sağlıklı aidiyet kurmak istese bundan rahatsızlık duyarlar. Bu doğrultudaki davranış ve sözleri ise "" yılışıklık,şımarıklık,ciddiyetsizlik, gereksiz duygusallık,dengesizlik"" diye tanımlar ve her defasında geri püskürtürler. Çünkü bir kişinin diğeriyle aidiyet kurmasına izin vermesi için önce bu duyguyu tanımlamış,yaşamış, hissetmiş olması gerekir.

Adem hocanın aidiyet konusuyla ilgili 2 tane pedagoji okulu videosunu izlemeyi ve aile ile bağlanma kitabını okumayı tavsiye ederim.
 

Vuslatt

New member
Kusura bakmayın direkt elestirmeyin diyerek sanki sizi yargıladım. Eşlerden biri sürekli fedakarlık yapınca diğer taraf bunu,onun görevi olarak algılayabiliyor bir zaman sonra. Bu da fedakarlık yapan eşi tükenmislige doğru itiyor ve hayat enerjisini tüketiyor.

Adem hoca aidiyet kitabında aidiyet yanılgılarından bahsediyor. Bunlardan biri de aidiyet karmaşası;
Aidiyet karmaşası yaşayanlar yeni kuracakları aidiyet ilişkilerinde de zorluk çekerler. Tam teslimiyet içinde kendilerini bir yere bırakamazlar.Evlenecek olsalar daha önceki dönemlerde yaşadıkları aidiyet karmaşasını oraya da taşırlar. Evliliklerini karşılıklı güven üzerine kuramazlar. Kendilerini hep anne babalarının çocuğu dayılarının yeğeni dedelerinin biricik torunu zanneder. Bu özelliklerinin zarara uğrayacağı korkusuyla eşlerini,evlerini önceleyemezler. Senin ailen neresi? Sorusuna "" evlendiğim ve çocuklarımın olduğu yerdir benim ailem"" demeyi kendi anne babasına akrabalarına ihanet gibi görürler. Eş ya da çocukları onlarla sağlıklı aidiyet kurmak istese bundan rahatsızlık duyarlar. Bu doğrultudaki davranış ve sözleri ise "" yılışıklık,şımarıklık,ciddiyetsizlik, gereksiz duygusallık,dengesizlik"" diye tanımlar ve her defasında geri püskürtürler. Çünkü bir kişinin diğeriyle aidiyet kurmasına izin vermesi için önce bu duyguyu tanımlamış,yaşamış, hissetmiş olması gerekir.

Adem hocanın aidiyet konusuyla ilgili 2 tane pedagoji okulu videosunu izlemeyi ve aile ile bağlanma kitabını okumayı tavsiye ederim.

Aynen öyle biri fedakarlık fazla yapınca dediğiniz gbi yaptıkları sanki yapması gereken söylermiş gbi normal görülüyor Ayn o yüzden bu hale geldim tükendigimi farkettim kesinlikle eşim annesinin oğlu bu zarara uğrar kaygısı yaşıyoru annesi sanki her an ölecekte helallik isteyemeycek gbi mutlu edemeyecek gbi zaten annesini ölümü bence onu ne hale getirir düşünemiyorum bile bir keresinde o kadar bunu tekrarladiki bende dayanamadim dedimki haklısın evet insanın annesi bastacidir senin ahiretligindir ama şu bir gerçek yarin kim öleceği belli olmaz ya ben ölürsem bir kadının hakkı bide kul hakkını nasıl vericeksin kimin ne zaman öleceginin garantisini veremezsin aldığım cevap şu orası öyle tabi tabi ama ben seni ihtiyaçlarını görüyorum deyince artık devamını getirmesini istemedim :( evet çocukça davrabdigimdab bağ kurmaya çalıştığımda hani insanın ıcin kide kız çocuğu konuşur ya onu yaptığımda beni ciddiyetsiz cocuklarla arası yok zaten ben çocukları sevdiğini görmedim hatta bir gün hastaneye gitmistik çocuklar koridorda ellerinde balonla eğleniyorlar ben gülmüştüm o ise rahatsız olmuş bu ne demişti hastane coluk çocukla dolmuş dikkatimi dağıtıyorlar dedi bende ne var bunda bence gayet eğleniyorlar onlar çocuk deyince yandan bakmıştı en iyisi susmak deyip sustum :( allah razı olsun cabaliyacam eşimle birlkte izlemeye ce okumasin için gereken ne ise inşallah yapicam TSK ederim
 
Üst