Konu ne kadar güzel Nalan Hanim.
Şimdi gözlerimi kapatıp şuanda uyuyan çocuğumu düşünüyorum. Daha dün elinin her hareketine, fiziki şekline, bakışlarına, mimiklerine, konuşma biçimine öyle hayran, öyle büyülenmiş şekilde izlediğimi hatırladım şimdi. Yine dün esime dedim ki "sanki bir rüyadayim, hiç bitmesin Allahim"
Adem Güneş öğretileri Anne ile çocuğu barıştırdı, aradaki engelleri kaldırdı. Bence insanlık adına coooook büyük iyiliktir bu.
Evlâdım, canım yavrum. Tüm samimiyetimle ondaki şeyleri anlatayım, şükür makamından.
Şuanda kendi sinifında en küçük olmasına rağmen (4 yasinda) öğretmeninin onun için "konuşmasıyla, çocuksu olgunluğuyla, problem çözüşüyle sinifimin ablasi gibi" demesi zaten beni bulutlara çıkarmaya yetmişti. Problem çözme tekniklerine hep bayılmışımdır zaten. Çok şikayet etmez bir kere. Arkadaslari eve geldiginde kaldırılması gereken bir oyuncak varsa (kırılacak, bozulacak) kendi kaldırır oyuncağını, önlem alır kendince. okuldan bana vurdular şikayeti hiç almadım, ki sınıfta anneler birbirlerinin çocuklarından çok şikayet ediyor. Kendisine yakın bulduğu tüm kişilerle oynuyor, ama yine de iki tane kanki yapmış kendine
eğer vuran, paylaşmayan, ya da her türlü şiddet eğilimde olan kişiler varsa yine çok sikayetlenmez "gidelim anne burdan" der.
Bir de odasını toplayama başladı ki bu aralar, bayılıyorum o yamuk yumuk bir şeyleri düzenlemeye çalışmasına.
Neşeli ve sevgi dolu bir çocuk. Eğlenceli. Bazen tutturmaları olsa da çoğunlukla nedenleri anlatıldığında anlayabiliyor. Yemek az yer ama yememezlik pek yapmaz. Zaten onun "bu kadar yeter" ya da "suan yemeyecegim" veya "Anne bunu pek sevemedim" demesine de ayrıca bayılıyorum. Hah, ne de güzel kendini ifade edebiliyor, şükür edilgenlesmemis diyorum.
Kendi işini kendi halletme çabası hep var kizimda. Becerdiğini de düşünüyorum. Eşyaya nüfus etmekte genellikle çok serbest olduğundan olsa gerek ki korkuları, fobileri, kaygıları yok neredeyse. Panik değil. Yoğunlaşma odaklanma becerisi de bana göre çok kıvamında.
Bana çok güvendiğini düşünüyorum mesela. Birinden bir şey duysa ve içerisinde olumsuz duygular uyanmışsa rahatlamak için, yardim almak için gelir ve bana sorar. Guvenir benden çıkacak sozlere.
Kendini tanıması en dikkat ettiğim ve istediğim konuların başındaydı. Şükür, deli cesareti yok mesela. Öyle çok tehlikeli korkunç şeyler yapmaz (alıp başını gitmek, ateşle prizle oynamak gibi) . Merak ediyorsa ve tehlike de sezinliyorsa yine gelir önce sorar. Merak ettiğini söyler.
Öyle mutluyum ki meleğimle.
Sığınağımdır o benim. Yüzumu güldurendir. Bizi babasıyla terbiye edendir. Cocuklugumuzu yeniden yaşatandır. Onarım surecimizdeki en güçlü kaynağımızdır. Rabbim hepimizin yavrusuna sağlıklı uzun ömür versin. Adem Hocamızdan da Rabbim ebeden razı olsun. Zira bu cumleleri yazarken
elbetteki evvel Allah, ama fani olarak da Adem Hoca geliyor aklıma. Farkındalık ne önemli şeymiş. Bize an'ı yaşamamıza sebep oldu. Teşekkürler kocaman.
