Güvenli Baglanma ile büyüttüğüm çocuğum

Merhaba, forumda pek cok anne-baba var güvenli bağlanmanın aşamalarına başından beri dikkat etmiş, yavrusu büyümüş ve şimdilerde bunun geri dönüşünü yavrusunda gözlemliyordur. Yavrumuzda iyiki dediğimiz güzellikleri birbirimizle paylaşalım mı? Birbirimize ve Ap ile yeni tanışanlara umut olur, şevk olur belki?
 
Son düzenleme:

Duygumete

New member
Merhaba, forumda pek cok anne-baba var güvenli bağlanmanın aşamalarına başından beri dikkat etmiş, yavrusu büyümüş ve şimdilerde bunun geri dönüşünü yavrusunda gözlemleyen.iyiki dediğimiz güzellikleri birbirimizle paylaşalım mı? Birbirimize ve Ap ile yeni tanışanlara umut olur, şevk olur belki?
Nalan hanımcım sizden de alalım bir yorum. Çok güzel bir konu olmuş ben daha yolun başında bir anne olarak merakla gelecek güzel yorumları bekliyorum...
 

Nuray19

New member
Merhaba, forumda pek cok anne-baba var güvenli bağlanmanın aşamalarına başından beri dikkat etmiş, yavrusu büyümüş ve şimdilerde bunun geri dönüşünü yavrusunda gözlemleyen.iyiki dediğimiz güzellikleri birbirimizle paylaşalım mı? Birbirimize ve Ap ile yeni tanışanlara umut olur, şevk olur belki?

Ben ilk başlarda nasıl baglanicam diye çok düşündüm cirpindim baglaniyormuyum diye sordum durdum şöyle yapmalıyım böyle yapmalıyım falan derken şimdi geriye bakınca o süreçte hayatimin hıc bir alanında bağlanma yasamadigim için nasıl bı his olduğunun tecrubesizligini ve acemiligini yasamisim.. yavas yavaş kızım bu konuda bana rehber oldu aslında benim ona olmam gerekirken.. ondan bı çok şey öğrendim mesela affedebilmeyi, haklı da olsan o an zarar da görsen yine güvendiğin kişiye siginmayi, burnunda iki tane delik olduğunu hayretle farketmesi sonrası kendime ve çevreye hayret makamında bakmayı öğrendim, tatmayi ve yetecek kadar doymayi, ana odaklanmayı, yapabilmenin haklı gururunu ve yapmak için ısrarla yılmadan çabalamaya defalarca...ve yazsam sayfalar alacak ama kıymetli zamanınızı daha fazla almak istemediğim belki yüzlerce elle tutulur yada kalple hissedilir birçok şey öğrendim kizimdan..onunla aramda bı bağ var şüphesiz.. ama hala yanlislarimda var daha doğrusu kamil bı insan karşısında nasıl davranacagimi bilemedigim durumlar var çünkü inanın kızım çocuk olma cihetiyle bir kamil insan..ondan öğreneceğim çok şey var bunu içten söylüyorum.kızım gibi olmak için çaba sarfediyorum ona benim verebileceğim bu güzel fıtratını bozmadan bu yolculuk dünyasında rehber olmak... Şunları da ekleyeyim kızimda bağlanma ürünü olduğunu esimle birlikte izlenimledigimiz şeyler ; bariz görebildiğimiz duyarlı bi yapıda olması( ara ara neden bu kadar duyarlı iradesinin önüne gecmez inşallah diye kaygı etsekte), olduğu yaştan daha büyük tavırlar ve düşünceler içinde olmasi, tesir gucumuzun özellikle de benim yüksek olması, algısının çok açık olması, hafızasının ve dikkatinin iyi olması,genel olarak yabancı ortamlarda alışma süresinden sonra uyumlu olması, evimizde özellikle babası gelince sadece bizimle olduğu için mutlu olması ve aklıma gelmeyen bı sürü şey... 2 yıllık süreç benim adıma biraz zor geçti başka başka dünyalık sıkıntılarla birlikte bı insan yetiştirme mesguliyeti birleşince..ama şükürler olsun ki Adem hoca kızım doğduğundan beri fikirleriyle evimizdeydi.. ve bocaladigimiz tüm anlarda onu ve bu forumu yanimizda gördük.. bı anne duası edeyim Adem hocama Allah'ım onu dua dua istediği felah köşkünde efendimize komşu etsin.. bu sadaka niyetine bizimle paylaştığı ilminin başka bı mükâfatını bu dünyada göremiyorum...
 
Merhabalar, bu soruya yazacak çok şey var aslında. Öncelikle ben güvenli bağlanmanın fiziksel şartlarına azami dikkat etsemde kızımın ilk yıllarında kendimi bırakma konusunda yetersiz kaldığımdan tam bir güvenli bağlanma oluştuğunu net söyleyemiyorum, bununla ilgili ayrıntıları Benim onarim sürecim konusunda uzun uzun anlatmıştım. Ancak, şimdilerde kendimle beraber kızımla olan bağımızda da pek çok şeyin onarıldığını düşünüyorum. Peki iyiki dediğim şeyler ne? sorusuna gelirsem; Duyarlılığın ve etkenliğin bir arada olmasını gözlemliyorum onda ve bu hali gördükçe, kızıma baktıkça bende fıtratıma dönmeyi öğreniyorum aslında. Babasından veya benden korkmuyor, çekinmiyor, duygularını rahatça ifade edebiliyor. Olmaması gereken bir durumda sebeplerini konuştuğumuzda makul karşılıyor. Bugüne kadar inatlaştığını pek görmedim. Zor zamanları daha kolay ve sağlıklı atlattık, bir birey olmasını izlemek, buna şahitlik etmek çok güzel birşey. İradesinin günden güne oluştuğunu görebiliyorum, hele şuan okul sürecinde bunu daha iyi gözlemleme şansım oldu gün be gün. Yüzümdeki en ufak duygu dalgalanmasını hissediyor, anne sen biraz gergin misin şuan durgun görünüyorsun der beni farklı görünce :)

Kızıma karşı tutarlı olabilmek için ben kendi hayatımda tutarlığı yakalamak adına çaba gösteriyorum, aslında çocuktan terbiye oluyoruz bizde.

Birde en güzel yanı, birine güvenli bağlanabilme benim açımdan 30 yaşıma kadar tatmadığım bir duygu, birine böyle bağlanabilme çabasına girdiğim için çok iyi hissediyorum. Adem Hoca'nın anlattıkları daha önce hiç bilmediğim, görmediğim bir yaklaşım. öğrenebilme şansına eriştiğim için çok şükrediyorum. Çünkü bilmeseydim çocuğum elimde neye dönüşürdü düşünmek bile istemiyorum :(
 

Ecem

New member
Su aralar ise baslamis olmama ve evladim zor surecten gecmesine ragmen cok garipki gunduzu sanki kendince telafi etmeye calisiyor gibi.bebekleriyle oynamaya konusmaya basladi.aglama bebegim bak anne geldi hep oyun oynayacak diyor.gelecegimi biliyor yani.ise baslayali daha cok sever,sarilir oldu.aksam 11 e dogru evde misafir de olsa yatak odasina gidelim diyor ve 2-3 saat bizbize oynuyor.aramiza kimseyi sokmuyor.sanki kendi kendine onarim yapiyor gibi geliyor.oynarken biri aramiza girse annem var anneyle oyun diyor karsisindaki kisiye.ozledim diyor.kendini cok guzel ifade ediyor artik.ve ilk zamanlari cabuk atlatti sanki.hircinligi kalmadi.gayet mutlu aksamlari.tesir gucuyse bir baska inatlasmak nedir cok bilmiyoruz.gerekli aciklamayi yapinca itiraz etmiyor.ama sadece benle oyle tabi bu durum.esyaya zarar verme,bilerek kirma gibi birseyi hic yok.istemedigini cok rahat hayir diyebiliyor.ve algisi yuksek masaallah.benle okudugu masali babasi okusa babasina kendi dilince anlatiyor.
 

savaşçı

New member
Hani Adem Hocam diyor ya bazen 'oturun kenara ve hayret makamında izleyin' diye.
Ben de çocuğun ruhuna göre davranınca neler olduğunu hayret makamında izliyorum.
En mutlu olduğum şey, bana güveniyor, o yüzden pek inatlaşma olmuyor.
Bazı alanlara özel ilgisi oluyor, mesela müzik. Müzik aletlerini çalarken mizacının ortaya çıkışını hayranlıkla izliyoruz.
Yemek yeme sorunumuz yok, sütten kesme, yatak ayrıma, tuvalet alışkanlığı, oda ayırma problemsiz geçti.

Bir dönem oyuncaklarını paylaşmak hiç istemedi, zamanla öğrendi.
Bir de unutamayacağım bir anımız var, Nalan Hanım(bu konuyu açan Nalan Hanım:) ve kızı bize misafir oldu bir gün, biz lafa dalmışız, bir baktık oyuncak odasında hem oynuyor hem sohbet ediyorlar. İlk defa aynı hassasiyetle yetişmiş bir çocukla karşılaşmıştı, bayıldım sohbet edişlerine, çok tatlılardı.

Koşmayı, atlamayı, zıplamayı çok sevmesine rağmen bir dinginlik sakinlik var.
Kırık dökük yanlarımızı onarmaya çalışırken hata yaptığımız da oldu. Ama o açığı çok şükür ki güvenli bağ kapatıyor.

Beni en çok olgunlaştıran bakış açısı şu oldu...
Anne çocuğun ruhunu incitince, çocuk yine dönüp dolaşıp onu incitene anneye gider, ne yapsın başka gidecek yeri yok, bu bir çocukluk dramıdır...

Hiç bir çocuğa böyle bir acı yaşatılmamalı...
 
Konu ne kadar güzel Nalan Hanim.
Şimdi gözlerimi kapatıp şuanda uyuyan çocuğumu düşünüyorum. Daha dün elinin her hareketine, fiziki şekline, bakışlarına, mimiklerine, konuşma biçimine öyle hayran, öyle büyülenmiş şekilde izlediğimi hatırladım şimdi. Yine dün esime dedim ki "sanki bir rüyadayim, hiç bitmesin Allahim"

Adem Güneş öğretileri Anne ile çocuğu barıştırdı, aradaki engelleri kaldırdı. Bence insanlık adına coooook büyük iyiliktir bu.

Evlâdım, canım yavrum. Tüm samimiyetimle ondaki şeyleri anlatayım, şükür makamından.
Şuanda kendi sinifında en küçük olmasına rağmen (4 yasinda) öğretmeninin onun için "konuşmasıyla, çocuksu olgunluğuyla, problem çözüşüyle sinifimin ablasi gibi" demesi zaten beni bulutlara çıkarmaya yetmişti. Problem çözme tekniklerine hep bayılmışımdır zaten. Çok şikayet etmez bir kere. Arkadaslari eve geldiginde kaldırılması gereken bir oyuncak varsa (kırılacak, bozulacak) kendi kaldırır oyuncağını, önlem alır kendince. okuldan bana vurdular şikayeti hiç almadım, ki sınıfta anneler birbirlerinin çocuklarından çok şikayet ediyor. Kendisine yakın bulduğu tüm kişilerle oynuyor, ama yine de iki tane kanki yapmış kendine :) eğer vuran, paylaşmayan, ya da her türlü şiddet eğilimde olan kişiler varsa yine çok sikayetlenmez "gidelim anne burdan" der.
Bir de odasını toplayama başladı ki bu aralar, bayılıyorum o yamuk yumuk bir şeyleri düzenlemeye çalışmasına.
Neşeli ve sevgi dolu bir çocuk. Eğlenceli. Bazen tutturmaları olsa da çoğunlukla nedenleri anlatıldığında anlayabiliyor. Yemek az yer ama yememezlik pek yapmaz. Zaten onun "bu kadar yeter" ya da "suan yemeyecegim" veya "Anne bunu pek sevemedim" demesine de ayrıca bayılıyorum. Hah, ne de güzel kendini ifade edebiliyor, şükür edilgenlesmemis diyorum.
Kendi işini kendi halletme çabası hep var kizimda. Becerdiğini de düşünüyorum. Eşyaya nüfus etmekte genellikle çok serbest olduğundan olsa gerek ki korkuları, fobileri, kaygıları yok neredeyse. Panik değil. Yoğunlaşma odaklanma becerisi de bana göre çok kıvamında.
Bana çok güvendiğini düşünüyorum mesela. Birinden bir şey duysa ve içerisinde olumsuz duygular uyanmışsa rahatlamak için, yardim almak için gelir ve bana sorar. Guvenir benden çıkacak sozlere.
Kendini tanıması en dikkat ettiğim ve istediğim konuların başındaydı. Şükür, deli cesareti yok mesela. Öyle çok tehlikeli korkunç şeyler yapmaz (alıp başını gitmek, ateşle prizle oynamak gibi) . Merak ediyorsa ve tehlike de sezinliyorsa yine gelir önce sorar. Merak ettiğini söyler.

Öyle mutluyum ki meleğimle.
Sığınağımdır o benim. Yüzumu güldurendir. Bizi babasıyla terbiye edendir. Cocuklugumuzu yeniden yaşatandır. Onarım surecimizdeki en güçlü kaynağımızdır. Rabbim hepimizin yavrusuna sağlıklı uzun ömür versin. Adem Hocamızdan da Rabbim ebeden razı olsun. Zira bu cumleleri yazarken
elbetteki evvel Allah, ama fani olarak da Adem Hoca geliyor aklıma. Farkındalık ne önemli şeymiş. Bize an'ı yaşamamıza sebep oldu. Teşekkürler kocaman.
 
Son düzenleme:

Duygumete

New member
Ya maşaallah herkes o kadar güzel duygularını paylaşmış ki bir anne olarak gözlerim dolarak okudum. umarım bende yavrumu ve Allah nasip ederse diğer gelecek yavrularımı en güzel şekilde yetiştirebilirim. Ama kesinlikle şunu söylemeliyim ki çocuklardaki hal aslında bozulmamış insan fıtratı. Ben de oğluma baktığımda çok güzel dersler çıkarıyorum. Çok şükür ki Adem
Hocamızı tanımışım ve de sizler gibi gönlü güzel anneleri...
 

yazaranne

New member
Merhaba. 23 aylık bir kızım var. İki ay sonra nasipse bir kardeşi olacak. Kızımla güvenli bağlandığımızı düşünüyorum. Sorum şu ki, kardeşi olduğunda yaş araları yakın olacağından, büyük kızıma mı daha çok yönelmeliyim yoksa küçüğe mi? Mesela babası veya dedesi büyük kızımı mı parka götürmeli ve ben küçükle ilgilenmeliyim yoksa tam tersi mi olmalı? Küçük tabii ki emecek ama emmediği vakitlerde onunla başkasının ilgilenmesi güvenli bağlanmamıza zarar verir mi?
 

bahargeldi

New member
Bir psikoloğun makalesinde okumuştum, Türkiye de güvenli bağlanma oranı sadece yüzde iki, yani güvenli bağlandığını düşünen aneler bile bağlanmayı bilmiyor olabilir. Ülke olarak terapiye ihtiyacımız var sanırım ...
 
Üst