3.5 yaşında kızım ve 2 aylık oğlum var.kızımla ilgili problemler yaşıyorum. Davranışları çok değişti.Asabi, hırçın, büyük küçük herkese vuruyor, inatlaşıyor.Elbette yaşının getirdiği özellikler de var.Fakat bu olumsuzlukların asıl sebebi elbette anne baba olarak bizim yanlış tutumlarımız.Bunun farkindayim.Okuyorum biliyorum ama bilmek yetmiyor maalesef.Ben evlatlarımı büyütürken annemin bize yaptığı yanlışları yapmamakti niyetim.Sabah akşam bunu düşünür oldum.Neden bildiğim şeyleri pratiğe dokemiyorum??? Kendimi kizima birakamiyorum.Annem çokça kıyaslayan eleştiren ve baskı kuran tahammulsuz biriydi. Sarilmak istedigimde kocaman kız oldun hala yılışıyorsun derdi.Ben de kizima karşı öfke patlaması yasayip hataları siraliyorum* sonra vicdan azabından duramiyorum.Hala umudumu kaybetmiyorum.Ne kadar erken düzeltirsem bir şeyleri yanımıza kardır. Fakat bu kısır döngüden nasıl çıkıcam? Ve en önemlisi kızım beni bir iyi bir kötü olarak görmekten artık bana hiç itimadı kalmadı. sıfır tesir... nerden başlasam bilemiyorum.bildiğim her şeyi de unuttum.bebek te varken yeniden bağlanma zor gibi..... Değerli fikirlerinizi ihtiyacım var....