Kıymetli hocam ve arkadaşlar bu satırları yazarken kızımı şikayet ediyor olma hissiyle içim buruk ama yapabilecek başka bir şeyim yok en azından şimdilik alternatifim yok kızımın doğumundan kısa bir süre sonra Adem hoca ile tanıştım ve kitaplarından radyo programlarından istifade ederek bu günlere geldik . 4/4 luk olmasam da iyi gidiyor diye düşünüyordum son zamanlara gelene kadar . Şu an kızım 46 aylık evde yetemedigjmi düşünerek bin bir imkansizliklarla anaokulundaki verdik ama alışma surecimiz biraz uzadı . Aslında şöyle bir durum oldu içeriye girdiğinde ve gün içinde beni sormadigini aglamaidgini sadece içeri girene kadar bana naz yaptığını ifade etti öğretmenleri . Ama girişteki ikna aşamaları çıkışta sürekli markete gitme isteği vs beni çok yıprattı . 3 haftayı arkada bıraktık ama ben sinir küpüne döndüm . Evdeki vaktimizi daha kaliteli geçireceğimizin hayalini kurarken çatışma ortamı oluşmaya başladı çok fazla . Hareketleri değişti beni dinlememeye başladı . Hasta olması üzerine tuz biber oldu . Ilac iciremiyorjm o oksurdikce benim ciğerlerim ağrıyor sanki . Önemli olan şeyleri mesela ilaç gibi reddetmeye başladı . Tv telefon vb uzak tutmaya çalışıyorum ama elimden geleni yapmaya çalıştığımı zannederken çocuğumu zarara ugratanin ben olması ben çok çok çok üzüyor . Maksadım ile nasıl bu kadar ters düştüm çaresizim kıymetli tavsiyelerinizi ihtiyacım var lütfen yardım edin