Daralıyorum dayanamıyorum. eşimin hayali olup benim adıma iş kurması ve beni de başında tutması. işler kötü. piyasalar alt üst. borçlandık borçlandık. maddi olarak çok sıkıştık. eşim tefeciye gitmeyi düşündü. çünkü artık bankalar kredi vermiyordu. ben dayanamadım ailemden destek istedim. 1 telefonlar hesaba istediğim miktarın 2 katı yatırdılar. eşim kırıldı mı diye içten içe erirken üzldüğnü hissettim. çünkü kendi ailesine o kadar anlattık işlerin kötü olduğunu az miktarda ihtiyaç olduğunu erteledi ertelediler yardımı o miktar 3 katı oldu verdiler ama dişinin oyuğunu doldurmaz cinste.
neyse , sürekli iş yüzünden tartışmalar oluyor. asla düzelmiyor. kapatamıyoruz da borçlar yüzünden . üsreklli beni suçluyor. avrat milleti çalışma duygusu olmasa bu kadar rezil olmazdık. avrat milleti neyi nere de harcayacağını bilmez. sen beni dinlemedin. annemi babbamı( kaynana kayınbaba) dinledin çalışmak istedin bu hallere düştük. aslında alakası yok. evlenirken herşey eşimin maaşı ile alındı. maaştan bize para kalmazdı. her ay söylenirdi. ben eşek gibi çalışıyorum. siz de yiyorsunuz. ben de düşündüm eğer çalışırsam belki yük hafifler. bilseydim böyle olacağını...
2 çocuk var. 2. doğduğunda lohusa iken ben özel bakım ihtiyaçlarımı karşılamak için banyo veya wc gitsem bebek ağlardı ağlardı kucağına alıp susturmazdı. sevmezdi. neymiş ben çocuk istemişim. vesaire.... tartışmalar ardı sıra kesilmiyor. ne zaman eşim bana bağırsa tartışsak ben o zaman kaybolmak , ölmek ya da yolun karşına çıkıp bir araba bana çarpsın öleyim diye aklımdan geçiyor.
(( hiç iyi değilim. tutundukça savruluyorum sanki. hani halıyı çırparsınız ya aynen kendimi öyle hissediyorum.. 1 haftadır Adem hocanın videolarını izleyip not salıyorum. ağlamamak için tutuyorum kendimi. evde yalnız kalınca zaten hep ağlıyorum. eşim yüzüme çatır çatır söyler. ben cevap veremem. anca ağlarım. oysa benimde kırıldığım bittiğim noktalar var. ben hep çok da çirkefleşmemek lazım deyip cevap vermem.
yeni evli iken daha ilk haftalar sürekli bir erkek arkadaşı arar telefonla onunla konuşurdu. oysa yeni evliyiz ya . dışarda kar kış kıyamet. bir yere gidemiyorum. sıkılıyorum. ailemden uzak. OYALANIYORDU meğersem yeni anladım. eş bağlanamıyordu. hani nişsanlı iken her şey güzeldi. bu satırları yazarken titriyorum
ailemden kapmış olduğum DEĞERSİZLİK hissi yetmedi eşimden de aldım.
DÜN EVLİLİK YIL DÖNÜMÜ İDİ. 8 YILDIR EVLİYİZ BİR GÜN OLSUN KUTLAMADI. BİRBİRİMİZİ TEBRİK EDEMEDİK. oysa ben akşama kadar belki bu sefer değişti belki değişik geçecek..... büyük oğlum yüzüme oyuncak fırlattı tutamadım kendimi sinirmi ondan çıkardım. sonra çok ağladım . çocuğumdan özür diledim ama affetmedi. ve eşim karşıma geçmiş sen bu aralar sinirlisin......evet sinirliyim . bir damla ilgi ve sevgine muhtaç olduğum için diyemedim....
neyse , sürekli iş yüzünden tartışmalar oluyor. asla düzelmiyor. kapatamıyoruz da borçlar yüzünden . üsreklli beni suçluyor. avrat milleti çalışma duygusu olmasa bu kadar rezil olmazdık. avrat milleti neyi nere de harcayacağını bilmez. sen beni dinlemedin. annemi babbamı( kaynana kayınbaba) dinledin çalışmak istedin bu hallere düştük. aslında alakası yok. evlenirken herşey eşimin maaşı ile alındı. maaştan bize para kalmazdı. her ay söylenirdi. ben eşek gibi çalışıyorum. siz de yiyorsunuz. ben de düşündüm eğer çalışırsam belki yük hafifler. bilseydim böyle olacağını...
2 çocuk var. 2. doğduğunda lohusa iken ben özel bakım ihtiyaçlarımı karşılamak için banyo veya wc gitsem bebek ağlardı ağlardı kucağına alıp susturmazdı. sevmezdi. neymiş ben çocuk istemişim. vesaire.... tartışmalar ardı sıra kesilmiyor. ne zaman eşim bana bağırsa tartışsak ben o zaman kaybolmak , ölmek ya da yolun karşına çıkıp bir araba bana çarpsın öleyim diye aklımdan geçiyor.
yeni evli iken daha ilk haftalar sürekli bir erkek arkadaşı arar telefonla onunla konuşurdu. oysa yeni evliyiz ya . dışarda kar kış kıyamet. bir yere gidemiyorum. sıkılıyorum. ailemden uzak. OYALANIYORDU meğersem yeni anladım. eş bağlanamıyordu. hani nişsanlı iken her şey güzeldi. bu satırları yazarken titriyorum
DÜN EVLİLİK YIL DÖNÜMÜ İDİ. 8 YILDIR EVLİYİZ BİR GÜN OLSUN KUTLAMADI. BİRBİRİMİZİ TEBRİK EDEMEDİK. oysa ben akşama kadar belki bu sefer değişti belki değişik geçecek..... büyük oğlum yüzüme oyuncak fırlattı tutamadım kendimi sinirmi ondan çıkardım. sonra çok ağladım . çocuğumdan özür diledim ama affetmedi. ve eşim karşıma geçmiş sen bu aralar sinirlisin......evet sinirliyim . bir damla ilgi ve sevgine muhtaç olduğum için diyemedim....