Kendimi Nasıl düzeltebilirim?

Neva1

New member
Kendimi bildim bileli çekingen bir yapım var. Girdiğim bir ortamda hemen iletişim kuramıyorum, heyecanlanıyorum, konuşamıyorum. Şimdiye kadar edindiğim pedagojik bilgiler ışığında söyleyebilirim ki benim bu duruma gelmemde ailemin ( farkında olmadan) baskıcı tutumunun etkisi büyük. Çocukken hep benim adıma büyüklerimin konuştuğu büyüklerimin karar verdiği zamanları şimdi üzüntüyle hatırlıyorum. Babamla bile mecbur kalmadıkça konuşamazdım.Bu durum benim için artık o kadar rahatsız edici bir hal aldı ki şimdi eşimle iletişim kuramıyorum, kendimi ifade etmekten çekiniyorum. Ben kendime güvenimi nasıl kazanacağım, bu ezilmişlikten nasıl kurtulacağım? Çocuklarımın benim gibi olmasını istemiyorum. Ben nasıl ben olabilirim?
 
Son düzenleme:

Bezbebek

New member
Ben de öyleydim :) hatta iş hayatında ellerim terleye terleye konuşurdum müdürümle. Tabi bununla birlikte başka problemlerim de vardı. Onarıma girdim. Şimdi daha iyiyim. Bazen konuşurken kendime hayret ediyorum :)
 

Neva1

New member
Ben de öyleydim :) hatta iş hayatında ellerim terleye terleye konuşurdum müdürümle. Tabi bununla birlikte başka problemlerim de vardı. Onarıma girdim. Şimdi daha iyiyim. Bazen konuşurken kendime hayret ediyorum :)

Bu sadece çekingenlik değil aslında, ailemden birinin, eşimin yanında başka insanlarla sohbet etmeye imtina ediyorum. Mesela kayınvalidemle normal konuşurken eşim gelse susmaya çalışıyorum yalnızken kendimi rahat hissediyorum. Onarımı anlatır mısınız vaktiniz varsa? Forumda okuduğunuz diğer yorumlarda olduğu gibi mi?
 

Bezbebek

New member
Bu sadece çekingenlik değil aslında, ailemden birinin, eşimin yanında başka insanlarla sohbet etmeye imtina ediyorum. Mesela kayınvalidemle normal konuşurken eşim gelse susmaya çalışıyorum yalnızken kendimi rahat hissediyorum. Onarımı anlatır mısınız vaktiniz varsa? Forumda okuduğunuz diğer yorumlarda olduğu gibi mi?

sizi o kadar iyi anlıyorum ki. Benim de durum aynen öyleydi. Tam tecrübe etmedim kayınvalide ile konuşurken eşim gelse falan ama şöyle anlatayım, konusabildigim insan sayısı azdır. İçimi dinlediğimde, ya beni yanlış anlarsa, ya yanlış konuşursam, aman boşver içimde kalsın, insanlarla paylasmama çok da gerek yok derdim.
Şimdi rahatım. Özgür hissediyorum kendimi. Evet herşeyi konuşmak zorunda değilim, ama gerektiği kadarı için içimde beni durduran güç zayıf artık :)
benim onarım sürecim adında bir başlığım var. Bir uzman yardımı ile başardım diyeyim :) ama bunu tek başına kendi yapabilen arkadaşlar da var. Forumda biraz gezinin bence ;)
 

Neva1

New member
sizi o kadar iyi anlıyorum ki. Benim de durum aynen öyleydi. Tam tecrübe etmedim kayınvalide ile konuşurken eşim gelse falan ama şöyle anlatayım, konusabildigim insan sayısı azdır. İçimi dinlediğimde, ya beni yanlış anlarsa, ya yanlış konuşursam, aman boşver içimde kalsın, insanlarla paylasmama çok da gerek yok derdim.
Şimdi rahatım. Özgür hissediyorum kendimi. Evet herşeyi konuşmak zorunda değilim, ama gerektiği kadarı için içimde beni durduran güç zayıf artık :)
benim onarım sürecim adında bir başlığım var. Bir uzman yardımı ile başardım diyeyim :) ama bunu tek başına kendi yapabilen arkadaşlar da var. Forumda biraz gezinin bence ;)
Evet ben de aynı söylediğiniz gibiyim. Aklıma bir şey geliyor bi düşünüyorum söylesem mi sonra söylemesem de olur diyip susuyorum çoğu zaman. Hep kendimi durduruyorum. Kalabalık bir sohbet ortamında genellikle dinleyen oluyorum. Yorumunuzdan bu durumun aşılabilir olduğunu öğrenmek bir nebze umut verdi teşekkür ederim. İnşallah okuyup uygulamaya çalışacağım.
 
Üst