Merhaba [MENTION=1529]ametist[/MENTION]
Şaşırdım açıkçası burada bu kadar Adem Hocamızın takipçisi ve editör grubu var. Kimse metronom dinlememiş mi yahu
Böyle bir soru yanıtsız kalmış. Heeeey arkadaşlar, şöyle buyrun, gelin paylaşın tecrübelerinizi, zincir uzasın gitsin : )
Ama ben heyecanla atlayıverdim tabi başlığı görünce
Herkes dinlesin, eşe dosta dinletsin bence. Ben dinledim arkadaşım. mümkün oldukça aksatmadan dinlemeye devam da ediyorum. Şuan mücadelenin içindeyim yani daha bitmedi ama şimdiye kadar da çok şey değişti.
Tecrübelerimi paylaşacak olursam (ki hangi birini anlatayım bilemedim şimdi heyecanla : )) .) özetle bunu keşfeden kişinin iyi niyetçisi, duacısı oldum. Metronomu Adem hocanın söylediği saatlerde ve aralıkta dinledikçe genişlediğimi, olabiliiiiiir lerimin çoğaldığını, artık içime bir his düştüğünde daha çabuk farkettiğimi görüyorum. Bunun yararı ne derseniz de insan bir şeyi ilk hissettiğinde (olumsuzsa mesela başetmesi gerekse) güçlenmeden durdurabiliyor kendini. Ama üzerinden zaman geçipte his derinleşip dallanıp budaklanırsa o duygu daha kalıcı oluyor işte. Hani hissin duyguya dönüşmesi diyorya Adem hoca. O galiba.
Metronomu dinlerken bir boşluk hissedebilmek faydalı oldu. Zaten ilk başlarken aklından geçenlere, telaşlara, düşüncenin bir şeyden diğerine atlayıp durmasına engel olamıyosun. Hele ki ben gibi, koştur Lale koştur gibi telaşlıysan. Ama bu zamanla kendini yavaşlatmaya döndü. Duuuuur Lale ne bu telaş'a döndü. Metronomu dinlerken hep sesine kulak vermeye çalıştım artık. Aklıma bir şey düştü, duuuuur, bak dinle; tik tak, tik tak, tik tak... 2 dk geçti geçmedi başka şeyler üşüştü... yeniden 'dur ve dinle'; tiik, tak, tik tak... İşte böööyle böyle zamanla daha çok bırakabildim sesine. Tabi ortamın sessiz olması, yalnız olmam dinlerken çok önemliydi. Burası bir savaş gibi yorucu da gelebilir bence. Çünkü bunca yıldır seni koşturup durup derinleştirmeyen şeyleri bırakmaya çalışıyosun.
İkinci dönemde hissetmeler oluyor şimdi galiba. dinledikçe daha gerçekçi şeyler hissediyorum. Evet çok mutlu sevinen biriyim normalde. Ama sanki dinlerkenki içimde başka bir şey, daha gerçekçi birşey oluyor. Üzülüyorsam da çocukluğumla yaşadıklarımı hatırlayıp üzüntüm bile beklentisiz sanki. öylece üzüntü. şefkat çocukluğuma. ama bir şey beklemeden, ağlayıp annem gelsin diye beklemeden. Hani biri sarıp sarmalasa diye aklıma gelmeden. garip birşey. Burası yeni keşfettiğim bi alan. Yine paylaşmaya devam etmeyi düşünüyorum bu dönemde tecrübelerimi.
Bir de şu var ama onu da söylemezsem eksik kalır. Ben kime tavsiye ettiysem metronom dinle diye hep bi hafiflik, rahatlık, bu neymiş Lale insan bunu her gün günde 2 kez dinlese stres felan kalmaz ki melek oluruz... : )) Bu çok hoşuma gitmişti yaa. Gerçekten insan bunu düzenli dinledikçe çok dinginleşiyor bir taraftanda.
Benden şimdilik bu kadar yeter. Adem hoca ve müdavimlerini sahneye alalım lütfen