Mutsuzluk

Kardelen61

New member
Evliyim ve 28 aylik oglum var.Bir ara bazi ozel skintilar yasadik ondan dolayi biraz zor gunler gecirdm.Benim problemim ben mutlu olmayibasaramiyorum bir gun mutluysam bir gun mutsuzm. Bende ki bu mutsuzluk genel birruh hali olarak uzerimde.Bu mitsuzlugumu o skntilara baglamiyorum artik cunku genel bir ruh haliyetm olms onu farkettm.Hep bir sikayet ve huzursuzlk var uzerimde.Bu durumdn hic memnun degilm.Esim ve cocugjmuda tuketyrm.Fikirlerinize cok ihtycm var
 
Merhabalar..
Birincisi,mutlu olmaktan neyi kastediyorsunuz?
İkincisi, şikayetletinizin ve huzursuzluğunuzun nedeni tam olarak ne hiç düşündünüz mü?
 

Kardelen61

New member
Merhabalar..
Birincisi,mutlu olmaktan neyi kastediyorsunuz?
İkincisi, şikayetletinizin ve huzursuzluğunuzun nedeni tam olarak ne hiç düşündünüz mü?

Mutlu olmaktan kastim huzurlu olmak mesele.Genel olarak yuzum pek gulmuyor ve huzursuzm.Okudugm ve dinledgm kadaryla biraz cocukluguma baglyrm bu durumu.Ama bu durumdn kurtlmk istyrm
 

Bezbebek

New member
Tam da kendimde bunu(huzuru, yaşama keyifini) hissettiğimde gördüm bu mesajı...
Yıllarca derdimi kime anlatsam, aman bunları dert edip kendini boşa üzüyorsun dedi. Benim ne kadar da rahat yaşadığımı bana hatirlatmaya çalıştı. Düşününce.. evet çok büyük dertler vardı.. ama benim derdim kaldıramayacagim kadar ağır ve beni hayattan bezdiriyordu. Dertsiz olduğum bir hayat dilimimi hatırlayamıyorum. Minicik bir çocukken ölmek istemeye başlamıştım. Ve bunun çaresini ta o zamandan aramaya başladım. Liseden beri kişisel gelişim kitapları psikolojik kitaplar okudum. Bir süre idare ettiler beni ama kalıcı çözüm değildi.
Adem Güneş'i bulunca işte bu! Dedim.
Yıllarca dinledim okudum takip ettim. 6 yıl oldu. Evet ilerliyordum annelikte, biraz ben de düzelmiştim ama bu hızla 80 yaşında falan huzuru yakalarim diye düşünüyordum.
Ta ki burda onarım yalıtım gibi kelimeleri görüp araştırmalar yapana kadar. Tamam dedim. Benim ihtiyacım bu. Yıllardır aradığım ilaç bu.
Kendim yapacak kadar bilgi birikimim ve gücüm enerjim yoktu. Rümeysa hanımla görüştüm.
Bir sihirli değnekle dokundu ve artık mutluyum demeyeceğim...
Aylar süren ve hâlâ da kendi içimde devam eden bir süreç. Her geçen vakit daha iyi bir uyanış... Tabi geriye dönüşler de oluyor bu süre içinde, düşüp tekrar sıçrayarak çukurdan çıkma gibi. Belki de sıçrayarak çukurdan çıkmayı öğreniyoruz bu sürede. Mutsuzluk ve bunalmanin içinde kalmıyorum artık. Bir süre sonra, her seferinde farklı miktar zaman, çıkabiliyorum. Alice miller in Yetenekli çocuğun dramı kitabını okuyunca da zihnimde daha bir şekle girdi ne olup bittiği.
Çok uzattım galiba...
Özetle..
Bugün kahvaltıda içimdeki hislerin keyifli olduğunu farkettim. Normalde bana uzak bir histi. Ama ne kadar güzel bir his. Birşeyler yapmak istiyorum ve içimde enerji var. Çocukken bile enerjim olmazdı benim. Oturur yatar bu çocuklar nasıl bu kadar hareketli ben neden böyleyim diye düşünürdüm.
Nasıl oldu bu değişim:
Onarım ile.
 
Son düzenleme:
Kendinizin farkindasınız yani. Bu çok iyi bir başlangıç onarım için. Şu aşamada profesyonel yardım almanız en doğrusu ama bir kaç bir şey söylemek isterim.
Kendinizin farkında olmanız ve çok ciddi problemlerinizin olmadığını düşünürsek kendi kendinize bunun üstesinden gelebilme ihtimaliniz üze4inde duralım.
Bahsettiğiniz huzur hali her şeyden razı olma noktasına geldiğiniz zaman ortaya çıkacak olan bir haldir. Yani insan birden huzurlu olamaz ,bu yıllar alabilir. Bizler de mutlak manada huzurlu değiliz ama onu arıyoruz.
Öncelikle yapılması gereken, şu an neredeyseniz, hangi konumdaysanız, yasamınız hangi minvalde ilerliyorsa onu olduğu gibi kabul etmek. Geçmişte de her ne yaşamışsanız onları da olduğu gibi kabul edip, bu halinize sebep olan insanları da affetmektir. Gerçek bir affetmekten bahsediyorum. Ben insan içindekileri tamamiyle döküp karşıdakine anlattığı zaman bu meselenin hallolacağinı düşünmüyorum bu modern bir sistemdir, batıdan gelmedir, sıkıntılıdir. Bunun tam tersi olan içe atmak da zararlıdır, nasıl içe atmak, yani hâlâ bir olayın içinizden galab etmesi, onu tekrarlaya tekrarlaya zihninizde büyümesi ve söz konusu insanlara karşı içerde büyüyen kin.
Ne yapmalı peki?
Onlar ne yaptıysa cehaletinden yaptı. Siz neye maruz kaldıysanız savunmasız olduğunuz için maruz kaldınız. Ne karşıdakini ne de kendinizi suçlamak çare değildir. Şu anda neyseniz ve ne yapabiliyorsanız onunla meşgul olun. Eşinize ve çocuğunuza kendinizi verin. Geleceği de düşünmeyin. Benim bir tanıdığım 'hiçkimseden fayda yok evlattan bile, kıymet bilen de yok, kendimi onlara adayamam' gibi bir felsefesi var kendince. Ama hiç gülmez. Hiç mutlu olduğunu görmedim. Konuşmasına bile gerek yok, duruşu şikayet zaten. Ama biz zaten yaptıklarımızı fani olan hiçbir şey için yapmamalıyız. Birilerinden fayda görmek de hayaldir. Sen çocuğu ilerisi için güvence olarak görürsen, fani bir şeye güvenirsen, Allah ondan imtihan eder . Geleceğe dair paln program da sıkıntılıdir, insanı boÄ£ar oturduğu yerde . Buralara sonra gireriz isterseniz. Ama şmdilik bu kadar olsun. Sevgiler.
 

Kardelen61

New member
Tam da kendimde bunu(huzuru, yaşama keyifini) hissettiğimde gördüm bu mesajı...
Yıllarca derdimi kime anlatsam, aman bunları dert edip kendini boşa üzüyorsun dedi. Benim ne kadar da rahat yaşadığımı bana hatirlatmaya çalıştı. Düşününce.. evet çok büyük dertler vardı.. ama benim derdim kaldıramayacagim kadar ağır ve beni hayattan bezdiriyordu. Dertsiz olduğum bir hayat dilimimi hatırlayamıyorum. Minicik bir çocukken ölmek istemeye başlamıştım. Ve bunun çaresini ta o zamandan aramaya başladım. Liseden beri kişisel gelişim kitapları psikolojik kitaplar okudum. Bir süre idare ettiler beni ama kalıcı çözüm değildi.
Adem Güneş'i bulunca işte bu! Dedim.
Yıllarca dinledim okudum takip ettim. 6 yıl oldu. Evet ilerliyordum annelikte, biraz ben de düzelmiştim ama bu hızla 80 yaşında falan huzuru yakalarim diye düşünüyordum.
Ta ki burda onarım yalıtım gibi kelimeleri görüp araştırmalar yapana kadar. Tamam dedim. Benim ihtiyacım bu. Yıllardır aradığım ilaç bu.
Kendim yapacak kadar bilgi birikimim ve gücüm enerjim yoktu. Rümeysa hanımla görüştüm.
Bir sihirli değnekle dokundu ve artık mutluyum demeyeceğim...
Aylar süren ve hâlâ da kendi içimde devam eden bir süreç. Her geçen vakit daha iyi bir uyanış... Tabi geriye dönüşler de oluyor bu süre içinde, düşüp tekrar sıçrayarak çukurdan çıkma gibi. Belki de sıçrayarak çukurdan çıkmayı öğreniyoruz bu sürede. Mutsuzluk ve bunalmanin içinde kalmıyorum artık. Bir süre sonra, her seferinde farklı miktar zaman, çıkabiliyorum. Alice miller in Yetenekli çocuğun dramı kitabını okuyunca da zihnimde daha bir şekle girdi ne olup bittiği.
Çok uzattım galiba...
Özetle..
Bugün kahvaltıda içimdeki hislerin keyifli olduğunu farkettim. Normalde bana uzak bir histi. Ama ne kadar güzel bir his. Birşeyler yapmak istiyorum ve içimde enerji var. Çocukken bile enerjim olmazdı benim. Oturur yatar bu çocuklar nasıl bu kadar hareketli ben neden böyleyim diye düşünürdüm.
Nasıl oldu bu değişim:
Onarım ile.

Anlatmak istedgm durum bu aslinda.Evet onarim benm icin sart bunu biliyrm ama ne gucum enerjim var.Profosyonel olark alck imkanim yok.Onarm surcnzdn kisack bahsedr misnz.Yalitim icin cevrem cok musait degl bu konuda ne yapblrm
 

Kardelen61

New member
Kendinizin farkindasınız yani. Bu çok iyi bir başlangıç onarım için. Şu aşamada profesyonel yardım almanız en doğrusu ama bir kaç bir şey söylemek isterim.
Kendinizin farkında olmanız ve çok ciddi problemlerinizin olmadığını düşünürsek kendi kendinize bunun üstesinden gelebilme ihtimaliniz üze4inde duralım.
Bahsettiğiniz huzur hali her şeyden razı olma noktasına geldiğiniz zaman ortaya çıkacak olan bir haldir. Yani insan birden huzurlu olamaz ,bu yıllar alabilir. Bizler de mutlak manada huzurlu değiliz ama onu arıyoruz.
Öncelikle yapılması gereken, şu an neredeyseniz, hangi konumdaysanız, yasamınız hangi minvalde ilerliyorsa onu olduğu gibi kabul etmek. Geçmişte de her ne yaşamışsanız onları da olduğu gibi kabul edip, bu halinize sebep olan insanları da affetmektir. Gerçek bir affetmekten bahsediyorum. Ben insan içindekileri tamamiyle döküp karşıdakine anlattığı zaman bu meselenin hallolacağinı düşünmüyorum bu modern bir sistemdir, batıdan gelmedir, sıkıntılıdir. Bunun tam tersi olan içe atmak da zararlıdır, nasıl içe atmak, yani hâlâ bir olayın içinizden galab etmesi, onu tekrarlaya tekrarlaya zihninizde büyümesi ve söz konusu insanlara karşı içerde büyüyen kin.
Ne yapmalı peki?
Onlar ne yaptıysa cehaletinden yaptı. Siz neye maruz kaldıysanız savunmasız olduğunuz için maruz kaldınız. Ne karşıdakini ne de kendinizi suçlamak çare değildir. Şu anda neyseniz ve ne yapabiliyorsanız onunla meşgul olun. Eşinize ve çocuğunuza kendinizi verin. Geleceği de düşünmeyin. Benim bir tanıdığım 'hiçkimseden fayda yok evlattan bile, kıymet bilen de yok, kendimi onlara adayamam' gibi bir felsefesi var kendince. Ama hiç gülmez. Hiç mutlu olduğunu görmedim. Konuşmasına bile gerek yok, duruşu şikayet zaten. Ama biz zaten yaptıklarımızı fani olan hiçbir şey için yapmamalıyız. Birilerinden fayda görmek de hayaldir. Sen çocuğu ilerisi için güvence olarak görürsen, fani bir şeye güvenirsen, Allah ondan imtihan eder . Geleceğe dair paln program da sıkıntılıdir, insanı boÄ£ar oturduğu yerde . Buralara sonra gireriz isterseniz. Ama şmdilik bu kadar olsun. Sevgiler.

Spyledklerinize katilyrm.Esinize ve cocugunuza kendinizi verin demissiniz ya iste ben onu yapmiyorum.Onarm istyrm ama adm atamiyorum
 

Bezbebek

New member
Anlatmak istedgm durum bu aslinda.Evet onarim benm icin sart bunu biliyrm ama ne gucum enerjim var.Profosyonel olark alck imkanim yok.Onarm surcnzdn kisack bahsedr misnz.Yalitim icin cevrem cok musait degl bu konuda ne yapblrm

Onarım, çocuklukta gençlikte geçirdiğimiz travmalarin ruhumuza açtığı yaraları iyileştirmedir. Böylelikle yaşadığımız bunalımlardan kurtulma, duyarsız taraflarimizi duyar hale getirme işi :)
Acemice anlattım. uzman değilim. Kusura bakılmaya. Benim anladığım bu.
Bunun için çocukluğumuza inip acıları hissedip iyice o acıları yaşayıp, dile getirip, sarıp sarmalamak kendi çocukluğumuzu.
Bunun için biraz zaman ayırın. Her gün yarım saat forumdaki onarım sayfalarını okuyun mesela. Orda tavsiye videolar var onlardan izleyin.
Bir süre sonra kendinizde aşk şevk ve istek bulacaksınız onarım için.
Kolay gelsin :)
 

SadeceAnne

New member
Tam da kendimde bunu(huzuru, yaşama keyifini) hissettiğimde gördüm bu mesajı...
Yıllarca derdimi kime anlatsam, aman bunları dert edip kendini boşa üzüyorsun dedi. Benim ne kadar da rahat yaşadığımı bana hatirlatmaya çalıştı. Düşününce.. evet çok büyük dertler vardı.. ama benim derdim kaldıramayacagim kadar ağır ve beni hayattan bezdiriyordu. Dertsiz olduğum bir hayat dilimimi hatırlayamıyorum. Minicik bir çocukken ölmek istemeye başlamıştım. Ve bunun çaresini ta o zamandan aramaya başladım. Liseden beri kişisel gelişim kitapları psikolojik kitaplar okudum. Bir süre idare ettiler beni ama kalıcı çözüm değildi.
Adem Güneş'i bulunca işte bu! Dedim.
Yıllarca dinledim okudum takip ettim. 6 yıl oldu. Evet ilerliyordum annelikte, biraz ben de düzelmiştim ama bu hızla 80 yaşında falan huzuru yakalarim diye düşünüyordum.
Ta ki burda onarım yalıtım gibi kelimeleri görüp araştırmalar yapana kadar. Tamam dedim. Benim ihtiyacım bu. Yıllardır aradığım ilaç bu.
Kendim yapacak kadar bilgi birikimim ve gücüm enerjim yoktu. Rümeysa hanımla görüştüm.
Bir sihirli değnekle dokundu ve artık mutluyum demeyeceğim...
Aylar süren ve hâlâ da kendi içimde devam eden bir süreç. Her geçen vakit daha iyi bir uyanış... Tabi geriye dönüşler de oluyor bu süre içinde, düşüp tekrar sıçrayarak çukurdan çıkma gibi. Belki de sıçrayarak çukurdan çıkmayı öğreniyoruz bu sürede. Mutsuzluk ve bunalmanin içinde kalmıyorum artık. Bir süre sonra, her seferinde farklı miktar zaman, çıkabiliyorum. Alice miller in Yetenekli çocuğun dramı kitabını okuyunca da zihnimde daha bir şekle girdi ne olup bittiği.
Çok uzattım galiba...
Özetle..
Bugün kahvaltıda içimdeki hislerin keyifli olduğunu farkettim. Normalde bana uzak bir histi. Ama ne kadar güzel bir his. Birşeyler yapmak istiyorum ve içimde enerji var. Çocukken bile enerjim olmazdı benim. Oturur yatar bu çocuklar nasıl bu kadar hareketli ben neden böyleyim diye düşünürdüm.
Nasıl oldu bu değişim:
Onarım ile.

Bu kadar güzel anlatılabilirdi. Ağzınıza, yüreğinize sağlık.
 
Üst