Peygamberimiz nasıl bir babaydı

[Abdullah Tomur]

Peygamberimiz için çocuğun eğitimi, en önemli vazifeden daha önemliydi. Cihat her şeyden önce gelen bir kulluktu. Canını vermekti Allah yolunda... Peygamberimizde çocuğun eğitimi, bundan da değerli bir cihattı. Daha önemliydi. Bu önemi Resulullah'ın hayatında görmek mümkündü.
Peygamberimizin yanına bir baba geldi. Cihada gitmek istediğini söyledi. En büyük kazanç olan şehitliğe ulaşmayı düşünmekteydi. Peygamberimiz, cihada çıkmak için müracaat edenlere geride çoluk ve çocuğuna bakacak birilerinin olup olmadığını sorardı, bu şahsa da öyle yaptı. Cihada gitmek isteyen bu kişinin çocukları vardı. O zaman eğitim babası ona buyurdu: ''Ben ancak bir muallim olarak gönderildim''
Peygamberimiz babaya cihat için izin vermedi. Ona dedi: ''Onların yanına dön, cihadın iyisi onların içerisindedir.''
Baba, çocuğun eğitimi için en önemli unsurdur. Babasız eğitim çok zordur. Babanın eğitimi etkin ve kalıcı eğitimdir. Çünkü Allah da bu vazifeyi babaya vermiştir. Her baba çocuğun öğretmenidir.
Peygamberimiz, babanın savaşa gitmesine izin vermedi. Aslında en zor cihada gönderdi onu. Cihatta şan vardır,şeref vardır. Nefsin lezzet alması vardır.Başkalarının takdiri vardır. Alkışı vardır.
Ama ya evindeki eğitim cihadında? Gösteriş yok. Alkış yok. Nefsi lezzet yok. Bilakis zorluklar var. Meşakkat var. Çünkü eğitim kolay bir iş değildir.İşte Peygamberimizin babalık modeli buydu. O,çocuk eğitimini çok önemli gören bir babaydı... O, çocuk eğitimini cihadın önünde gören bir babaydı... O, çocukları Allah'ın eğiten ismi olan Rab ile eğiten bir babaydı(a.s.m.)...

Peygamberimiz Nasıl Bir Babaydı syf 120,121

 

[Abdullah Tomur]

Çocuk babaya saygı ve hürmetle görevlidir.Çocuk kayıtsız şartsız babaya saygı gösterecek ,hürmet edecektir. doğrudur... Fakat işin başka bir boyutu da vardır. Çocuk bu saygıyı nasıl ve kimden öğrenecek. Çocuk davranışları başkasından öğrenir. Ona nasıl davranırsanız size öyle dönüşüm yapar.Hep çocukların babalara saygısı söz konusu edilir.Nedense eğitimde, çocuklara saygılı davranan,onların şahsiyetini zedelememiş,onlara saygısız davranışın nasıl olduğunu öğretmemiş babalardan söz edilmez.
Peygamberimizin eğitim modeli farklıydı.
Saygılı çocuklar için ilk önce çocuklara saygılı davranan bir baba olması gerekir. İşte Peygamberimiz böyle bir babaydı. Saygısızlığı çocuklarına öğretmedi.Onları saygısız davranacak konumda bırakmadı. Peygamberimiz bu konuyu çok önemserdi.Saygılı çocuk için saygılı baba gerekir.Çocuğa saygıyı öğretirken en önemli model,bunu ona anlatan kendi davranışlarıdır.
O, bu davranışta olan babaya da dua etmekteydi:''Çocuğunun kendisine iyi davranmasında ona yardımcı olan babaya Allah rahmetini bol kılsın''
Hiçbir çocuk saygısızlığı öğrenerek dünyaya gelmemektedir.Böyle bir ruh haleti de yok çocuğun. Burada Peygamberimizin, özellikle babaya vurgusu önemlidir. Babaya saygısızlığa alışan, baba ile arası açılan çocuğun, Allah ile de arası açılmakta ve Allah' a da saygısız olabilmektedir.
Eğitimdeki bu püf noktayı bilen Peygamberimiz, dikkati annelere değil de babalara çekmektedir. Çünkü çocuk annesi ile problem yaşadığında hemen anne veya çocuk bu konuyu aşabilmektedir;ama baba ile çocuğun yaşadığı problemlergenelde kin duygularına varabilmektedir. Özellikle de erkek çocuklarıyla babalar bu problemleri karşılıklı zıtlaşmaya kadar götürebilmektedir.
Peygamberimizin bu duasına mazhar olabilmek için tüm babalar, çocuklarına yol gösterecek davranışlar içinde olmalıdır.
O çocuklarına Allah'ın kemal sıfatıyla muhatap olan bir babaydı (a.s.m.)...