Ulaşınca Soğuma, Ulaşamayınca Aşık Olma
- Konbuyu başlatan ozgecan1
- Başlangıç tarihi
Çok değişik ve gerçekci bir konu bu
Gökhan Güven
New member
Merhaba,
Bağlanma ile ilgisi olabilir.. "soğuma" diye ifade ettiğiniz hissi, "duygu dünyasını kapatma" olarak anlarsak, şöyle;
Çocukluğunda güvenli bağlanmayı gerçekleştirememiş kişilerin, hayat boyu bunun eksikliğini duyduğunu ama aynı zamanda bağlanmayı beceremediklerini biliyoruz.
Eksikliğini duyuyor çünkü, bağlanma bir ihtiyaç, hem de karşı koyulmaz bir ihtiyaç... insana bağlanamayan, hayvana bağlanıyor. Hayvana bağlanamayan, eşyaya, arabasına, evine, cep telefonuna, sanal aleme vs. bağlanıyor. Aslında bağımlı oluyor..
Bunların içinde bağlanma için en fıtrîsi yine bir insana bağlanmak. Çünkü kişi bağlanırken, duygu dünyasını da açmak, hissedilmek, anlaşılmak ister... eş duyumu yaşayabileceği, senkron olabileceği tek varlık ise insandır...
Bağlanmayı beceremiyor çünkü, burada bir kısır döngü var... Güvenli bağlanamayan kişi aynı zamanda, güven duygusunu "emniyet hissini" de edinemiyor. Bu emniyetsizlik hissi onun duygu dünyasını kapatmasına sebep oluyor. Çünkü zarara uğramaktan korkuyor. Daha önce bu korkuları yaşamış, çocuklukta defalarca annesiyle bağ kurma gayretine girmiş, ama eli boş dönmüş... Aynı şeyleri, "terk edilme duygusunu" tekrar yaşamak istemiyor..
Yalnız bu "istememe hali" bilişsel değil, çoğu zaman farkında bile olmadığı duygusal bir tepki... "Kendini bırakamama hali" de diyebiliriz...
Bu nedenlerle, uzakta olana özlem duyuyor, bağlanmak istiyor olabilir ama yakınlaşınca tedirgin oluyor, kirpi gibi dikenlerini çıkarıyor ya da kaplumbağa gibi kabuğuna çekiliyor olabilir.. Sizdeki de böyle bir durumsa, bu hissinizi fark etmişsiniz, yani zaten farkındalık kazanmışsınız. Bundan sonrası hissi anlamlandırmak ve yönetmek oluyor ki, bu aşamalarda bilişsel değil, duygusal farkındalık ile ilerlenebilir. Duygusal farkındalık ise çoğu zaman ancak bir psikoterapi ile kazanılıyor.
Bir de, bağlanma haricinde iki sebep daha olabilir gibi geldi bana... Birisi yetersizlik hissi...
Burada "ulaşma" diye ifade ettiğiniz hissi, "elde etme" olarak anlıyorum... Kişi ancak bir şeyleri elde edebildikçe kendini güçlü, kudretli hissediyorsa, ulaşılamayan şey, onun için bu duygusunu doyurma potansiyeline sahiptir. Ama ulaşıp, açlığını tatmin ettikten sonra artık ulaşılmış olur ve önemini kaybeder... Peki, açlık diner mi? Hayır, çünkü duygusal doyumlar bu şekilde patolojik yollardan giderilemez, hatta daha da kronik bir hal alabilir..
İkincisi ise irade; iradenin içinde de "haz öteleme" konusu...
Burada da "ulaşma" diye ifade ettiğinizi "bir hazza ulaşma" olarak anlıyorum... İradenin iki kanadı var. Birisi yapabilme, diğer vazgeçebilme. Vazgeçebilmeyi, "haz ötelemeyi" gerçekleştiremeyen kişi, büyük bir duygu yoğunluğu ile hazzını gidermeye odaklanır. Giderdikten sonra da duygu yoğunluğu gider ve geriye pişmanlıklar, bir daha tekrar etmeyeceğine dair verilen sözler, yeminler kalır.. ama duyguları tekrar yoğunlaştığında kısır döngü tekrar eder.
Bu iş nereye varır? Bunu aşağıdaki başlıkta konuşmuştuk. Buradaki yazışmaları da okumanızı tavsiye ederim.
İradi Duyarsızlık Duyguları Bastırmak - Sayfa 3
Selamletle...
Son düzenleme:
NE kadar güzel açıklamıssınız esimle yıllarca bu sorunu yasadım. Baglanamadım... Bağlanmak istemedim hep temkinli yaklastım ona hep "benim için vazgecilmez degilsin" mesajı verdim. Evet kabullenmek zor ama o beni bırakmadan Ben onu bırakayım düsüncesiydi bu. Çünkü evlenene kadarlik boyleydi anneme baglanamamistim. Annem beni hep itmisti cevremde hep degersizlik hissiyle yetistirilmistim. Simdi Kim bana deger verirdi ki Ben degeri hakedecek biri degildim. Evet Evet eninde sonunda esim de beni bırakabilirdi o yuzden ona sırtımı dayamamalıydım ona fazla güvenmemeliydim ki beni bırakıp gittiginde çok sarsılmayayım. O yüzden yıllarca bakmadim gozlerine baglanmamak icinde özel caba gosterrdim çünkü zayıftım zayıflığımı itilmisligimi o hissetmemeliydi. Beni hep güçlü gormeliydi. Onla Iyi anlasabilmem için benden vazgecmeyecegini ıspatlamalı sürekli mücadele etmeliydi
Gökhan Güven
New member
NE kadar güzel açıklamıssınız esimle yıllarca bu sorunu yasadım. Baglanamadım... Bağlanmak istemedim hep temkinli yaklastım ona hep "benim için vazgecilmez degilsin" mesajı verdim. Evet kabullenmek zor ama o beni bırakmadan Ben onu bırakayım düsüncesiydi bu. Çünkü evlenene kadarlik boyleydi anneme baglanamamistim. Annem beni hep itmisti cevremde hep degersizlik hissiyle yetistirilmistim. Simdi Kim bana deger verirdi ki Ben degeri hakedecek biri degildim. Evet Evet eninde sonunda esim de beni bırakabilirdi o yuzden ona sırtımı dayamamalıydım ona fazla güvenmemeliydim ki beni bırakıp gittiginde çok sarsılmayayım. O yüzden yıllarca bakmadim gozlerine baglanmamak icinde özel caba gosterrdim çünkü zayıftım zayıflığımı itilmisligimi o hissetmemeliydi. Beni hep güçlü gormeliydi. Onla Iyi anlasabilmem için benden vazgecmeyecegini ıspatlamalı sürekli mücadele etmeliydi
Merve Hanım, kendinizi çok güzel ifade etmişsiniz. şanlısınız ki, yaralarınızın farkındasınız... yeri geldiğinde bu ifadelerinizi isminizi vermeden alıntı olarak kullanabilir miyim?
Bağlanıp ayrılamama, sevmesem de istemesem de ayrılamama korkusu var sanırım bende evet. Galiba her halükarda ayrıldıpımda özellikle yarı bağlı olduğum kişiye ulaşamadığımda çok sorun yaşıyorum hatta acı çekiyorum resmen. İletişim kursam bir dert kurmasam bir dert. Devam etsem mutsuz olup boğuluyorum sanki. Duygu diye bişey kalmıyor. Anksiyetik bunalım oluyorum. Anlatamıyorum sebdiğimden mi, sevmeyip ayrılmak isteyip beceremediğimden mi, bağlılığım havada kaldığımdan mı bu anksiyeteler bilemedim. Zaten bunum cvbını bulamadan ilişkimi de tamamen bitirdim mantıki bazı önemli sebeplerden dolayı.
Bağlanma sıkıntısı yaşayanların en büyük sorunu sanırım bu; arafta kalmak ve karar alamamak.
Terapime devam etsem iyi olacak galiba. Çok teşekkür ederim.
Bağlanma sıkıntısı yaşayanların en büyük sorunu sanırım bu; arafta kalmak ve karar alamamak.
Terapime devam etsem iyi olacak galiba. Çok teşekkür ederim.
Son düzenleme: