Yataktan Ayırma

Henna

Member
Merhaba. Kızımı sütten keseli 8 hafta oldu. 28 aylık oldu. Yatak ayirmayla ilgili kafamda netlestiremedigim pek çok şey var. Kızım yaklaşık 5-6 ay beşikte yattı. Ama sürekli değil. O dönem güveli bağlanmadan haberdar değildim. Ama zaten çoğu zaman, bazen tüm gece gaz sebebiyle kucagimda uyurdu. Bizim yatakta daha az uyandığını fark ettiğimizde bazı geceler kendiligimizden yanımıza alırdık. Daha sonra bizim yatağa bitişik başka bir yatak yaptık ona. Arada hic mesafe yok. Yataktan sonra da benim yatagimda daha fazla yatti. (Aslinda yatagi bir nevi güvenlik acisindan kullandim. Döndügünde dusmesin diye. Bir de birlikte yatamadigimiz gunleri telafi etmek adına.) O günden beri orda yatiyor. Sadece uykuda dönerken bizim yatağa geldiği oluyor.

Bizim şöyle bir sıkıntımız var. Evimiz küçük olduğu için eşyalarımızı hep ölçüyle yaptırdık. Odalarda değişiklik yapmak pek mümkün olmuyor. Yatak odasını da ben özellikle büyük almistim. Doğrusu o zamanlar çocuğu hic hesap etme gereği duymadim. Odada yatak ve gardrop haricinde hiçbir şey yok. Küçük komodin falan. Sonradan kizimin yatağı eklendi iste. Şimdi ayni odada yataktan ayırma diye bir şey mümkün değil. Odadan çıkacak bir şey yok yer açmak adına. Oda değişikliği de cok zor görünüyor. Herşey bölük pörçük ve saçma olacak. Yatak ayırma konusu ayrı odaya geçmek adına bir aşama evet, ama nasıl mümkün olacak bilemiyorum. Bir süre daha böyle devam edip sonra komple oturma odasının eşyalarını çıkarıp oda ya da ona ait bir alan yapsak doğru olur mu? Önerileriniz nedir? [MENTION=3961]Gülbahar Sulu[/MENTION] [MENTION=7821]Esma Işık[/MENTION] [MENTION=1137]Nalan Erdoğmuş[/MENTION] [MENTION=1911]Nurudilara[/MENTION].
 
Merhaba. Kızımı sütten keseli 8 hafta oldu. 28 aylık oldu. Yatak ayirmayla ilgili kafamda netlestiremedigim pek çok şey var. Kızım yaklaşık 5-6 ay beşikte yattı. Ama sürekli değil. O dönem güveli bağlanmadan haberdar değildim. Ama zaten çoğu zaman, bazen tüm gece gaz sebebiyle kucagimda uyurdu. Bizim yatakta daha az uyandığını fark ettiğimizde bazı geceler kendiligimizden yanımıza alırdık. Daha sonra bizim yatağa bitişik başka bir yatak yaptık ona. Arada hic mesafe yok. Yataktan sonra da benim yatagimda daha fazla yatti. (Aslinda yatagi bir nevi güvenlik acisindan kullandim. Döndügünde dusmesin diye. Bir de birlikte yatamadigimiz gunleri telafi etmek adına.) O günden beri orda yatiyor. Sadece uykuda dönerken bizim yatağa geldiği oluyor.

Bizim şöyle bir sıkıntımız var. Evimiz küçük olduğu için eşyalarımızı hep ölçüyle yaptırdık. Odalarda değişiklik yapmak pek mümkün olmuyor. Yatak odasını da ben özellikle büyük almistim. Doğrusu o zamanlar çocuğu hic hesap etme gereği duymadim. Odada yatak ve gardrop haricinde hiçbir şey yok. Küçük komodin falan. Sonradan kizimin yatağı eklendi iste. Şimdi ayni odada yataktan ayırma diye bir şey mümkün değil. Odadan çıkacak bir şey yok yer açmak adına. Oda değişikliği de cok zor görünüyor. Herşey bölük pörçük ve saçma olacak. Yatak ayırma konusu ayrı odaya geçmek adına bir aşama evet, ama nasıl mümkün olacak bilemiyorum. Bir süre daha böyle devam edip sonra komple oturma odasının eşyalarını çıkarıp oda ya da ona ait bir alan yapsak doğru olur mu? Önerileriniz nedir? [MENTION=3961]Gülbahar Sulu[/MENTION] [MENTION=7821]Esma Işık[/MENTION] [MENTION=1137]Nalan Erdoğmuş[/MENTION] [MENTION=1911]Nurudilara[/MENTION].

Merhaba sevgili henna;
Şartlar sizin yatak odanızda yatmak adına müsait değil ise ona bir oda yaparak değil de (ileride oda ayırma dönemi için o hevesi muhafaza etmek amacıyla) size ayrı yatacağınız bir alan ayarlamak mümkün mü? Yani ayrı yataklarda yatacağınız ama yine aynı odayı paylaşacağınız? Sonuçta maksimum 1-1,5 senelik bir süreç, uzun gibi gelse de iu 28 aya baktığınızda aslında herşeyin ne kadar hızlı geçtiğini, olup bittiğini, o zamanlar hep gözümüzde büyüttüğümüzü farkediyoruz biz anneler genellikle.. Böyle bi düzen değişikliği yapmanız mümkün mü? Sonra da o odayı ona oda yaparak artık siz odanıza o odasına; o sağ siz selamet inşallah :)

sevgilerimle
 

Mutevvahhid

New member
Merhaba sevgili henna;
Şartlar sizin yatak odanızda yatmak adına müsait değil ise ona bir oda yaparak değil de (ileride oda ayırma dönemi için o hevesi muhafaza etmek amacıyla) size ayrı yatacağınız bir alan ayarlamak mümkün mü? Yani ayrı yataklarda yatacağınız ama yine aynı odayı paylaşacağınız? Sonuçta maksimum 1-1,5 senelik bir süreç, uzun gibi gelse de iu 28 aya baktığınızda aslında herşeyin ne kadar hızlı geçtiğini, olup bittiğini, o zamanlar hep gözümüzde büyüttüğümüzü farkediyoruz biz anneler genellikle.. Böyle bi düzen değişikliği yapmanız mümkün mü? Sonra da o odayı ona oda yaparak artık siz odanıza o odasına; o sağ siz selamet inşallah :)

sevgilerimle
[MENTION=3961]Gülbahar Sulu[/MENTION] hanim benim de yatakodam küçük kizimi yataktan ayirdigimda neredeyse bitisik bir yatakta ama ayri yatmis olacak. Bu durum benim kafama takiliyor. Cocuk farkli bir yataga gecince bitisik bile olsa bunu algılayabilir mi ki? yoksa farkedemeyip yanyana yatiyormus gibi hissedip bağımlılık yapar mi bu durum?
 
[MENTION=3961]Gülbahar Sulu[/MENTION] hanim benim de yatakodam küçük kizimi yataktan ayirdigimda neredeyse bitisik bir yatakta ama ayri yatmis olacak. Bu durum benim kafama takiliyor. Cocuk farkli bir yataga gecince bitisik bile olsa bunu algılayabilir mi ki? yoksa farkedemeyip yanyana yatiyormus gibi hissedip bağımlılık yapar mi bu durum?

merhaba;
bu tarz yatakları anneler güvenli bağlanma döneminde beraber yatarken kullanıyorlar, o nedenle hala aynı yatakta gibi hissedebilir :( belki araya bir şey üste sadece onun kısmına geleecek bir cibinlik ile ona özel farklı alan hissi verilebilir.. İnşallah daha iyi fikirler de gelir

sevgiler
 
Merhaba. Kızımı sütten keseli 8 hafta oldu. 28 aylık oldu. Yatak ayirmayla ilgili kafamda netlestiremedigim pek çok şey var. Kızım yaklaşık 5-6 ay beşikte yattı. Ama sürekli değil. O dönem güveli bağlanmadan haberdar değildim. Ama zaten çoğu zaman, bazen tüm gece gaz sebebiyle kucagimda uyurdu. Bizim yatakta daha az uyandığını fark ettiğimizde bazı geceler kendiligimizden yanımıza alırdık. Daha sonra bizim yatağa bitişik başka bir yatak yaptık ona. Arada hic mesafe yok. Yataktan sonra da benim yatagimda daha fazla yatti. (Aslinda yatagi bir nevi güvenlik acisindan kullandim. Döndügünde dusmesin diye. Bir de birlikte yatamadigimiz gunleri telafi etmek adına.) O günden beri orda yatiyor. Sadece uykuda dönerken bizim yatağa geldiği oluyor.

Bizim şöyle bir sıkıntımız var. Evimiz küçük olduğu için eşyalarımızı hep ölçüyle yaptırdık. Odalarda değişiklik yapmak pek mümkün olmuyor. Yatak odasını da ben özellikle büyük almistim. Doğrusu o zamanlar çocuğu hic hesap etme gereği duymadim. Odada yatak ve gardrop haricinde hiçbir şey yok. Küçük komodin falan. Sonradan kizimin yatağı eklendi iste. Şimdi ayni odada yataktan ayırma diye bir şey mümkün değil. Odadan çıkacak bir şey yok yer açmak adına. Oda değişikliği de cok zor görünüyor. Herşey bölük pörçük ve saçma olacak. Yatak ayırma konusu ayrı odaya geçmek adına bir aşama evet, ama nasıl mümkün olacak bilemiyorum. Bir süre daha böyle devam edip sonra komple oturma odasının eşyalarını çıkarıp oda ya da ona ait bir alan yapsak doğru olur mu? Önerileriniz nedir? [MENTION=3961]Gülbahar Sulu[/MENTION] [MENTION=7821]Esma Işık[/MENTION] [MENTION=1137]Nalan Erdoğmuş[/MENTION] [MENTION=1911]Nurudilara[/MENTION].

Halihazırda kullandığınız yatakların arasında hiç mesafe açma şansınız yok mu? Kol mesafesi kadar da olsa yeter.
 

Mutevvahhid

New member
merhaba;
bu tarz yatakları anneler güvenli bağlanma döneminde beraber yatarken kullanıyorlar, o nedenle hala aynı yatakta gibi hissedebilir :( belki araya bir şey üste sadece onun kısmına geleecek bir cibinlik ile ona özel farklı alan hissi verilebilir.. İnşallah daha iyi fikirler de gelir

sevgiler

suan kendine ait yatagi yok. ben de tam olarak cibinlik tarzi birsey dusunmustum hatta biraz led isikla da cazibe katabilirim gibi gelmisti :) ve maalesef yatak neredeyse bitisik olacak.biraz muglak bir konu gibi sanki. ne yapmali bilmiyorum ki? :( keske ivedilikle adem hocamdan cevap alma sansim olsa.
 

Nuray19

New member
Merhaba. Kızımı sütten keseli 8 hafta oldu. 28 aylık oldu. Yatak ayirmayla ilgili kafamda netlestiremedigim pek çok şey var. Kızım yaklaşık 5-6 ay beşikte yattı. Ama sürekli değil. O dönem güveli bağlanmadan haberdar değildim. Ama zaten çoğu zaman, bazen tüm gece gaz sebebiyle kucagimda uyurdu. Bizim yatakta daha az uyandığını fark ettiğimizde bazı geceler kendiligimizden yanımıza alırdık. Daha sonra bizim yatağa bitişik başka bir yatak yaptık ona. Arada hic mesafe yok. Yataktan sonra da benim yatagimda daha fazla yatti. (Aslinda yatagi bir nevi güvenlik acisindan kullandim. Döndügünde dusmesin diye. Bir de birlikte yatamadigimiz gunleri telafi etmek adına.) O günden beri orda yatiyor. Sadece uykuda dönerken bizim yatağa geldiği oluyor.

Bizim şöyle bir sıkıntımız var. Evimiz küçük olduğu için eşyalarımızı hep ölçüyle yaptırdık. Odalarda değişiklik yapmak pek mümkün olmuyor. Yatak odasını da ben özellikle büyük almistim. Doğrusu o zamanlar çocuğu hic hesap etme gereği duymadim. Odada yatak ve gardrop haricinde hiçbir şey yok. Küçük komodin falan. Sonradan kizimin yatağı eklendi iste. Şimdi ayni odada yataktan ayırma diye bir şey mümkün değil. Odadan çıkacak bir şey yok yer açmak adına. Oda değişikliği de cok zor görünüyor. Herşey bölük pörçük ve saçma olacak. Yatak ayırma konusu ayrı odaya geçmek adına bir aşama evet, ama nasıl mümkün olacak bilemiyorum. Bir süre daha böyle devam edip sonra komple oturma odasının eşyalarını çıkarıp oda ya da ona ait bir alan yapsak doğru olur mu? Önerileriniz nedir? [MENTION=3961]Gülbahar Sulu[/MENTION] [MENTION=7821]Esma Işık[/MENTION] [MENTION=1137]Nalan Erdoğmuş[/MENTION] [MENTION=1911]Nurudilara[/MENTION].

Benimde aklıma ilk gelen başka bir odayı yatak odası olarak ayarlamak oldu.biraz zor olsa da geçici bir süreç olacağı için olabilir. Yatagin ayakucunda falan yer varsa oraya alsanız nasıl olur acaba? Kol mesafesi deniliyor ama öbür türlü de bitişik olacak ayakucu bana daha mantıklı geliyor. Ya da bu da mümkün değilse kizinizin yatağını cibinlik çadır gibi objelerle ayirmak çocuğa bak seninki ayrı hissi verebilir.
Araya korkuluk gibi biseyi süsleyerek falan koymak nasıl olur acaba bağlanma açısından bilemedim ki
 

Henna

Member
Hala bir karara varabilmiş değiliz. Zaman geçiyor tabi bir de. Aklımda 2 ihtimal var ama hangisinin daha dogru olacağı ve mantikli olacağı konusunda emin değilim.

Şuan yattığı yatak aslında ikili bir koltuk. Eşim şöyle bir şey söyledi. Koltuğu ters çevirelim, sırt kısmı beşik korkuluğu gibi çünkü, korkuluk kismi bizim yatakla birlesir, yatak ayrılmış olur böylece. Korkulukları ve yatagin üst kismini da cibinlik tarzı şeylerle kaplayıp bizim yataktan bağımsız havası vermek... Ama bu sekilde de atlayıp bizim yatağa gelir diye düşünüyorum. Ne dersiniz [MENTION=3961]Gülbahar Sulu[/MENTION] hanım?
 

Henna

Member
En son yazdigim şekliyle yatagi ayirali 10 gün oldu. Ayak ucunda oturup kitap okudum once, sonra sarki ve ninni... Gece uyanmaları sıklaştı. Uykusuzluktan cok gerginim artik. Gunduzleri de uyumadiginda bende artik film kopuyor. Dogdugundan beri su uykudan cektigim kadar hicbir seyden cekmedim sanirim. Hic istemesem de kiyas yapiyorum boyle zamanlarda. Hic benim kadar ugrasmayanlara bakiyorum cevremde, cocuk iyi geceler diyip gidip kendi uyuyor. Bu cok iyi bir sey mi? Evet, olmadigini biliyorum. Ama 2.5 senedir uykuya harcadığım zaman dilimini dusundukce sinirlerim bozuluyor.
Son zamanlarda kucagimda, gogsumu elleyerek uyumaya baslamisti. Ellemeyi de kuzenini emerken gordukten sonra basladi. Bu sebeple de cok kizginim cevremdekilere. Hic umursamayan cocuk, etrafındakilerin iliskileri yonetememesinden kiskanmaya basladi. Yatagina gectikten sonra 2 kez yanimiza geldi ve bizim yatakta uyudu gecenin kalan kismini. Yanima geldikten sonra da elini gogsume sokarak uyumaya calisiyor. Dun gece sert tepki verdim artik. Sonrasi pismanlik, gözyasi. Kisir bi dongu yani. Her uyanmasinda yanina oturmami istiyor. Ilkinde oturursam iki ucte oturmak istemiyorum artik. Bi sahur sofrasindan 2 3 kez kalktigim oluyor. Tum gece oyle ayak ucunda oturmam gerekiyor nerdeyse. Cunku artik eskisi kadar kolay dalmiyor geceleri. Birlikte yatalim daha iyi dusunuyorum artik resmen. Icimde firtinalar kopuyor. Her seye ekstra caba, zahmet... Ben zor bir insanim kabul. Cocugumun da kolay olmasini beklemiyorum. Evet bu bir imtihan da ayni zamanda. Ama icimde dinmeyen, surekli kendini yenileyerek hortlayan seylerle bas etmekte gucluk cekiyorum. Neden dogal bir seyir halinda devam etmiyor benim anneligim diyorum. Niye bu kadar caba, kendim olmak adina. Sahte kimlikler, maskeler var sanki icimde. Olmasi gerekenler ve realite... Yaptiklarim ve yapamadiklarim. Yaptiktan sonra pisman olduklarim. Bir insanin sorumlulugu bu kadar agir geliyorsa zaman zaman kalbime, yolunda gitmeyen cok onemli seyler var demektir. Ve bu da yine benim sebep olmadigim seylere benim cabamın gerektigi seyler. Dua ediyorum. Ama icimde bir isyan var bir de. Benim payima düşen de bu annelik diyip cekilemiyorum kenera.
[MENTION=3961]Gülbahar Sulu[/MENTION]
 

Nuray19

New member
En son yazdigim şekliyle yatagi ayirali 10 gün oldu. Ayak ucunda oturup kitap okudum once, sonra sarki ve ninni... Gece uyanmaları sıklaştı. Uykusuzluktan cok gerginim artik. Gunduzleri de uyumadiginda bende artik film kopuyor. Dogdugundan beri su uykudan cektigim kadar hicbir seyden cekmedim sanirim. Hic istemesem de kiyas yapiyorum boyle zamanlarda. Hic benim kadar ugrasmayanlara bakiyorum cevremde, cocuk iyi geceler diyip gidip kendi uyuyor. Bu cok iyi bir sey mi? Evet, olmadigini biliyorum. Ama 2.5 senedir uykuya harcadığım zaman dilimini dusundukce sinirlerim bozuluyor.
Son zamanlarda kucagimda, gogsumu elleyerek uyumaya baslamisti. Ellemeyi de kuzenini emerken gordukten sonra basladi. Bu sebeple de cok kizginim cevremdekilere. Hic umursamayan cocuk, etrafındakilerin iliskileri yonetememesinden kiskanmaya basladi. Yatagina gectikten sonra 2 kez yanimiza geldi ve bizim yatakta uyudu gecenin kalan kismini. Yanima geldikten sonra da elini gogsume sokarak uyumaya calisiyor. Dun gece sert tepki verdim artik. Sonrasi pismanlik, gözyasi. Kisir bi dongu yani. Her uyanmasinda yanina oturmami istiyor. Ilkinde oturursam iki ucte oturmak istemiyorum artik. Bi sahur sofrasindan 2 3 kez kalktigim oluyor. Tum gece oyle ayak ucunda oturmam gerekiyor nerdeyse. Cunku artik eskisi kadar kolay dalmiyor geceleri. Birlikte yatalim daha iyi dusunuyorum artik resmen. Icimde firtinalar kopuyor. Her seye ekstra caba, zahmet... Ben zor bir insanim kabul. Cocugumun da kolay olmasini beklemiyorum. Evet bu bir imtihan da ayni zamanda. Ama icimde dinmeyen, surekli kendini yenileyerek hortlayan seylerle bas etmekte gucluk cekiyorum. Neden dogal bir seyir halinda devam etmiyor benim anneligim diyorum. Niye bu kadar caba, kendim olmak adina. Sahte kimlikler, maskeler var sanki icimde. Olmasi gerekenler ve realite... Yaptiklarim ve yapamadiklarim. Yaptiktan sonra pisman olduklarim. Bir insanin sorumlulugu bu kadar agir geliyorsa zaman zaman kalbime, yolunda gitmeyen cok onemli seyler var demektir. Ve bu da yine benim sebep olmadigim seylere benim cabamın gerektigi seyler. Dua ediyorum. Ama icimde bir isyan var bir de. Benim payima düşen de bu annelik diyip cekilemiyorum kenera.
[MENTION=3961]Gülbahar Sulu[/MENTION]

Sevgili [MENTION=1973]Henna[/MENTION] biz yatağı ayirali baya oldu aslında,ilk dönem karyolası bitisikti bizim yatağa biraz alışınca arasını bı kol mesafesi açtık. Her gece bir kere uyanıyor bizim yatağa gelmese de beni yanına istiyordu. Sonra araya bir yarıyıl tatili girdi ki sormayın çocuğun butun dengeleri sasti sanki orda.hem tırnak yeme parmak kenarlarıni koparmaya başladı hemde gece yanına istemeye başladı.eve dönünce biraz düzeldi gibiydi ama şimdi gece ilk zamanlara göre daha çok uyanıyor bizim yatağa gelmek istiyor genelde onun yatağına gidiyorum ama bazen bizim yatakta uyuduguda oluyor. Birde bı bebek daha bekliyoruz ve yavaş yavaş agirlasmaya başladım rahatsız oluyorum geceleri, sahura kalkma durumu da olunca sanki hiç uyumuyomus gibiyim.ertesi günde ister istemez uykusuzluk kendini gösteriyor.
Ben pek başarılı olamadım yani kızım ilk günden beri ha deyince yataginda deliksiz sabahlamadi. İlk zamanlar şimdiye göre çok daha iyiydi ama baska yerlerde 10-15 gün kaldığımız oldu 2-3 defa onlar çok etkiledi sanırım.
Bende kara kara düşünüyorum nasıl olacak diye hele kardeşi de olunca artık kim nerede nasıl yatar bilemiyorum. Ama şu var ben elimden geleni yaptığıma inanıyorum gerisi bu kadar oluyor işte. Çok canınızı sikmayin özellikle ilk zamanlar böyle taleplerinin olması bana normal geliyor. Nacizane tavsiyem su süreçte yatılı bı yerlere gitmeyin biz kotu etkilendik çünkü. Evde sabırla ve kararlılıkla aynı düzen devam edince alisacaktir inşallah. Ki şöyle bisey de var arada bir sizin yatağa gelse sizinle tensel temas istese ne olur bence dert etmeyin. Bu konuda yanlış mı düşünüyorum bilmiyorum ama hala çocuğun ihtiyacı varken illa yatak ucunda oturup uyumasını beklemek bana nedense acımasızca geliyor.yanina sokulmaktan ne olur ki sarilmaktan. Uyuyunca kendi yatağıma geçeceğim dedikten sonra. Pat diye ayrilmayabilir bu dünyanın sonu değil ve sırf bu yüzden aranızda bağ oluşmamış da değil kendinizi bunaltmayin.
 

Henna

Member
Zaman ayirip yazdiginiz icin tesekkur ederim [MENTION=1911]Nurudilara[/MENTION] hanim. Sizi de etiketleyecektim aslinda ama kendinizi yazmak mecburuyetinde hissetmeyesiniz diye etiketlemedim. Allah yardimciniz olsun sizin de. Kolayliklar versin.
Cok kotu hissettigim bir zaman diliminde yazdim mesaji. Biraz rahatlamaya, esnemeye ihtiyacim var.
 
En son yazdigim şekliyle yatagi ayirali 10 gün oldu. Ayak ucunda oturup kitap okudum once, sonra sarki ve ninni... Gece uyanmaları sıklaştı. Uykusuzluktan cok gerginim artik. Gunduzleri de uyumadiginda bende artik film kopuyor. Dogdugundan beri su uykudan cektigim kadar hicbir seyden cekmedim sanirim. Hic istemesem de kiyas yapiyorum boyle zamanlarda. Hic benim kadar ugrasmayanlara bakiyorum cevremde, cocuk iyi geceler diyip gidip kendi uyuyor. Bu cok iyi bir sey mi? Evet, olmadigini biliyorum. Ama 2.5 senedir uykuya harcadığım zaman dilimini dusundukce sinirlerim bozuluyor.
Son zamanlarda kucagimda, gogsumu elleyerek uyumaya baslamisti. Ellemeyi de kuzenini emerken gordukten sonra basladi. Bu sebeple de cok kizginim cevremdekilere. Hic umursamayan cocuk, etrafındakilerin iliskileri yonetememesinden kiskanmaya basladi. Yatagina gectikten sonra 2 kez yanimiza geldi ve bizim yatakta uyudu gecenin kalan kismini. Yanima geldikten sonra da elini gogsume sokarak uyumaya calisiyor. Dun gece sert tepki verdim artik. Sonrasi pismanlik, gözyasi. Kisir bi dongu yani. Her uyanmasinda yanina oturmami istiyor. Ilkinde oturursam iki ucte oturmak istemiyorum artik. Bi sahur sofrasindan 2 3 kez kalktigim oluyor. Tum gece oyle ayak ucunda oturmam gerekiyor nerdeyse. Cunku artik eskisi kadar kolay dalmiyor geceleri. Birlikte yatalim daha iyi dusunuyorum artik resmen. Icimde firtinalar kopuyor. Her seye ekstra caba, zahmet... Ben zor bir insanim kabul. Cocugumun da kolay olmasini beklemiyorum. Evet bu bir imtihan da ayni zamanda. Ama icimde dinmeyen, surekli kendini yenileyerek hortlayan seylerle bas etmekte gucluk cekiyorum. Neden dogal bir seyir halinda devam etmiyor benim anneligim diyorum. Niye bu kadar caba, kendim olmak adina. Sahte kimlikler, maskeler var sanki icimde. Olmasi gerekenler ve realite... Yaptiklarim ve yapamadiklarim. Yaptiktan sonra pisman olduklarim. Bir insanin sorumlulugu bu kadar agir geliyorsa zaman zaman kalbime, yolunda gitmeyen cok onemli seyler var demektir. Ve bu da yine benim sebep olmadigim seylere benim cabamın gerektigi seyler. Dua ediyorum. Ama icimde bir isyan var bir de. Benim payima düşen de bu annelik diyip cekilemiyorum kenera.
[MENTION=3961]Gülbahar Sulu[/MENTION]

Merhaba;
Uykuya sizsiz geçmekte zorlanıyorsa her seferinde yanında yatıp, dalınca gideceğinizi söyleyerek; sığmadığınızı ve oranın ona ait olduğunu vurgulayarak söyleyebilirsiniz. Güvende hissederek dalınca çocukların gece uyanmaları azalıyor yada bitiyor çünkü. Ona bunu sağlayıp bir de deneyebilirsiniz..

Bunların dışında imtihan konusunda ben de sizinle hemfikirim. Çocuklarımız bize özel olarak gönderilmiş mektuplar diyorum ben.. Yaralamızı hem ortaya çıkartan ve eğer üzerine eğilirsek onaran; bizim özel zaaflarımıza yönelik hep bizi deneyen.. Başkasının çocuğu bana kolay, benim kızım da başkasına çok cafcaflı gelebilir.. Ama bu ayetle sabit olduğundan (evladlarımızın ve mallarımızın bizim için bir imtihan vesilesi olduğu) hiç kimse tersini iddia edemez. En bağlanmışı, en onarılmış ve hatta en az yara almışı.. Çocuklarımız bizlerin hem yaşama sevincimiz hem de yaşama dair zorluğumuz/imtihanımız.. Annelik o noktada zaten annelik. Yoksa sevgi yumağı olduğumuz anlar masal gibi; ah diyorum cennetten bir hediyem diye içim içime sığmıyor doyamıyorum bakmaya. Ama bazenler de bazen.. buranın ruhi tekamülümüzün başlangıç noktası olduğunu düşünüyorum. Eğer ki oraya takılı kalmazsak oradan büyüyecek ve olgunlaşacak ruhumuz..Ama inanın size has değil bu durum.. Ve bu süreçler de geçiyor evet hep yenisi geliyor hep yeni birşeyle uğralmak durumunda kalıyoruz ama yine de en azından konular değişiyor ve bu noktalardan genişlemeye gayret gösterip tıkandığımız yerin derinine insek, burdan ruhuma ne azık çıkar diye baksak neler çıkacak eminim..

Sevgilerimle
 

Naide

New member
Sevgili [MENTION=1973]Henna[/MENTION] yazdiklariniz mutlaka hepimizin ara ara yasadigi seyler inaniyorum. Yalniz degilsiniz zor bir surecten gectiniz yavrunuzu sutten kestiniz hayatinda buyuk degisiklikler oldu onun hircinligi inatciligi olarak bakin ne olur.
Evet gercekten cok zor tuturmalar olunca ama gelip geciyor cogu bi dusunun mesela ne kadar surebilir ki bu israrlari bi ara pes edecektir.. Sizi cok iyi anliyorum ve yalniz degilsiniz (buna benzer seyleri ben yasiyorum oglumla) uykusuzssunuz oruclusunuz ve sartlarinizi zorluyor yavrunuz, inanin gececek.. Gecen sene egzersizleri yapmistim genislemek adina cok iyi gelmisti sonra ara verdim bu senede yapacagim insallah belki size de faydasi olur sizde deneseniz gunde 10 dk yalniz kalip genislemeyi..
 

Henna

Member
Merhaba;
Uykuya sizsiz geçmekte zorlanıyorsa her seferinde yanında yatıp, dalınca gideceğinizi söyleyerek; sığmadığınızı ve oranın ona ait olduğunu vurgulayarak söyleyebilirsiniz. Güvende hissederek dalınca çocukların gece uyanmaları azalıyor yada bitiyor çünkü. Ona bunu sağlayıp bir de deneyebilirsiniz..

Bunların dışında imtihan konusunda ben de sizinle hemfikirim. Çocuklarımız bize özel olarak gönderilmiş mektuplar diyorum ben.. Yaralamızı hem ortaya çıkartan ve eğer üzerine eğilirsek onaran; bizim özel zaaflarımıza yönelik hep bizi deneyen.. Başkasının çocuğu bana kolay, benim kızım da başkasına çok cafcaflı gelebilir.. Ama bu ayetle sabit olduğundan (evladlarımızın ve mallarımızın bizim için bir imtihan vesilesi olduğu) hiç kimse tersini iddia edemez. En bağlanmışı, en onarılmış ve hatta en az yara almışı.. Çocuklarımız bizlerin hem yaşama sevincimiz hem de yaşama dair zorluğumuz/imtihanımız.. Annelik o noktada zaten annelik. Yoksa sevgi yumağı olduğumuz anlar masal gibi; ah diyorum cennetten bir hediyem diye içim içime sığmıyor doyamıyorum bakmaya. Ama bazenler de bazen.. buranın ruhi tekamülümüzün başlangıç noktası olduğunu düşünüyorum. Eğer ki oraya takılı kalmazsak oradan büyüyecek ve olgunlaşacak ruhumuz..Ama inanın size has değil bu durum.. Ve bu süreçler de geçiyor evet hep yenisi geliyor hep yeni birşeyle uğralmak durumunda kalıyoruz ama yine de en azından konular değişiyor ve bu noktalardan genişlemeye gayret gösterip tıkandığımız yerin derinine insek, burdan ruhuma ne azık çıkar diye baksak neler çıkacak eminim..

Sevgilerimle

Yatagini benimsedi aslinda. Ayni yatak olmasina ragmen benim yatagim noldu diye sordu. Sen bana misafirlige gel anne, diyor yataga gectigimizde. Uykuya bensiz gecemiyor evet. Bugune kadar hic kimse uyutmadi onu. Ben mi ondan kopamiyorum o mu benden, bazen bu ikisi arasindaki ayrimi yapamiyorum. Ara sira babasiyla da uyusun istiyorum ornegin artik. Onu tek sakinlestirebilen olmak bazen yoruyor. Bazen de bu duyguyu bi tek ben yasattigim icin ona icten ice iyi hissediyorum kendimi. Zaman zaman yerine oturtamadigim seyler oluyor iliskimizin sekli konusunda. Bi yerlerde bi tuhaflik ya da abarti mi var diye dusunmuyor degilim. Bu kadar okumak, uzerine egilmek... Hayatim onun hayatinin icine hapsolmus gibi. Ama bu hapishanede olmayi isteyen de benim. Ikilemde sanki bazi seyler. Ondan ne uzak kalabiliyorum ne de onunlayken her daim dingin olabiliyorum. Emanetimin onemini idrak etmis olmak belki de beni bu kadar yoran. Oysa seyrine dalip keyfini cikarsam belki de daha cok keyif alacagim anneligimden ve bu kadar agir gelmicek bazi seyler. Ama hep engeller iste. Onarilmayi bekleyen duygular, dusunceler... Hep ayni yere cikiyor mevzu iste...
 

Qrstv

New member
En son yazdigim şekliyle yatagi ayirali 10 gün oldu. Ayak ucunda oturup kitap okudum once, sonra sarki ve ninni... Gece uyanmaları sıklaştı. Uykusuzluktan cok gerginim artik. Gunduzleri de uyumadiginda bende artik film kopuyor. Dogdugundan beri su uykudan cektigim kadar hicbir seyden cekmedim sanirim. Hic istemesem de kiyas yapiyorum boyle zamanlarda. Hic benim kadar ugrasmayanlara bakiyorum cevremde, cocuk iyi geceler diyip gidip kendi uyuyor. Bu cok iyi bir sey mi? Evet, olmadigini biliyorum. Ama 2.5 senedir uykuya harcadığım zaman dilimini dusundukce sinirlerim bozuluyor.
Son zamanlarda kucagimda, gogsumu elleyerek uyumaya baslamisti. Ellemeyi de kuzenini emerken gordukten sonra basladi. Bu sebeple de cok kizginim cevremdekilere. Hic umursamayan cocuk, etrafındakilerin iliskileri yonetememesinden kiskanmaya basladi. Yatagina gectikten sonra 2 kez yanimiza geldi ve bizim yatakta uyudu gecenin kalan kismini. Yanima geldikten sonra da elini gogsume sokarak uyumaya calisiyor. Dun gece sert tepki verdim artik. Sonrasi pismanlik, gözyasi. Kisir bi dongu yani. Her uyanmasinda yanina oturmami istiyor. Ilkinde oturursam iki ucte oturmak istemiyorum artik. Bi sahur sofrasindan 2 3 kez kalktigim oluyor. Tum gece oyle ayak ucunda oturmam gerekiyor nerdeyse. Cunku artik eskisi kadar kolay dalmiyor geceleri. Birlikte yatalim daha iyi dusunuyorum artik resmen. Icimde firtinalar kopuyor. Her seye ekstra caba, zahmet... Ben zor bir insanim kabul. Cocugumun da kolay olmasini beklemiyorum. Evet bu bir imtihan da ayni zamanda. Ama icimde dinmeyen, surekli kendini yenileyerek hortlayan seylerle bas etmekte gucluk cekiyorum. Neden dogal bir seyir halinda devam etmiyor benim anneligim diyorum. Niye bu kadar caba, kendim olmak adina. Sahte kimlikler, maskeler var sanki icimde. Olmasi gerekenler ve realite... Yaptiklarim ve yapamadiklarim. Yaptiktan sonra pisman olduklarim. Bir insanin sorumlulugu bu kadar agir geliyorsa zaman zaman kalbime, yolunda gitmeyen cok onemli seyler var demektir. Ve bu da yine benim sebep olmadigim seylere benim cabamın gerektigi seyler. Dua ediyorum. Ama icimde bir isyan var bir de. Benim payima düşen de bu annelik diyip cekilemiyorum kenera.
[MENTION=3961]Gülbahar Sulu[/MENTION]

Merhaba Henna

Bende sizinle aynı durumdayım. Oğlumu sütten kestikten sonra öğle uykusunu bırakmıştı. Emerek uyuyordu çünkü. Sonra bana sarılarak uyumaya alıştı ve öğle uykumuz geri gelmişti. Daha sonra yatağını ayırdım ve 2 hafta oldu. Hala yatağına alışamadı ve bende aklımı kaçırmak üzereyim gece uyanıp beni çağırmıyor yanına sadece varlığımı hissetmek istiyor bende sırtını sıvazlayıp orada olduğumu hissettirmeye çalışıyorum. Öğlen uyumak istemiyor. Sabah bi kalkıyor uyanış o uyanış gece 23:00'e kadar bazen daha fazla zaman geçiyor. Ayağına masaj yapıyorum, sarılıyorum ama beşiğine giremiyorum. Oda sıkı sıkı sarılmayınca bunu saymıyor. :( Artık ben yoruluyorum. Birde hamileyim ve çok zorlanıyorum. Bi yatağıma alıp şöyle sıkı sıkı sarılıp yatsam 2 dakikada uyuyacak ama yeni düzene alışsın istiyorum. Bazen bende çok sinirleniyorum. Bazen diyorum ki, keşke ilk başta hiç yanıma almasaydım. Şimdi ne oğluma nede bana eziyet olurdu. Allah yardımcımız olsun ne kadar sürer bilmiyorum alışması. Daha fazla benide kendinide yıpratmaz inş.
 
Üst