Selamun aleyküm 
Allahin izniyle tekrar onarım sürecine girmeye karar verdim.
Bundan önce size danışmak istediğim bir kac şey var.
Oğlum 21 aylık ve son zamanda benden hiç ayrı kalamıyor. Buna benzer durumlar tabikide oluyordu fakat iki yaşına yaklaştıkça lavaboya gittiğimde bile feryat figan ediyor.
Yani kendime hiç vakit ayıramıyorum. Vakit ayırmaktan kastim şu. Yemek yiyoruz yemeği yavaş yavas tadını alarak yemeye çalisiyorum. Oğlum benden önceden bitiyor ve beni anında masadan kaldırıyor. Yani her hangi bir ihtiyacım oluştuğunda gel diyor beni yanından göndermek istemiyor. Bana İhtiyacı hiç bu kadar yogun değildi. Bebekken tabi ki öyleydi ama ben hep yanında olarak o güveni verdiğimi düşünüyorum.
Mesela kendimi onaracak bir yanımı farkettim öfkeliyim o an ve odadan çıkıyorum, çıktığım an koşarak peşimden geliyor. Kendimi sürekli yetersiz hissediyorum. Yani aslında ihtiyacıni giderememiş gibi hissediyorum. Su içmeye gidip geliyorum dediğim anda gel burda kal diyor.
Eger geçici bir dönemse yinede bu sürece girmekten emin olamıyorum..
Eşim şuanda bizimle değil ve tamda bu zamanı seçmeye çalıştım ama tek başıma çok yoruluyorum.
Ne yapacağımı şaşırdım.
Bazen ayakta duramayacak halde oluyorum ve anlatıyorum şuanda çok yorgunum biraz uzanacagim diyorum. Ama yine beni bir yetersizlik duygusu sarıyor.
O kadar istiyorum ki kendimi onarmayi ama çocuğumuzun ihtiyaçları bu kadar yoğun bir dönemde mümkün olabilir mi bu? [MENTION=3961]Gülbahar Sulu[/MENTION] [MENTION=5246]baharibeklerken[/MENTION] [MENTION=1795]Fadime Yazıcı[/MENTION] [MENTION=1236]Esma[/MENTION] ışık [MENTION=727]rumeysa[/MENTION] telli [MENTION=1642]selma[/MENTION] Şahin [MENTION=11744]Hayat yolcusu[/MENTION]
Allahin izniyle tekrar onarım sürecine girmeye karar verdim.
Bundan önce size danışmak istediğim bir kac şey var.
Oğlum 21 aylık ve son zamanda benden hiç ayrı kalamıyor. Buna benzer durumlar tabikide oluyordu fakat iki yaşına yaklaştıkça lavaboya gittiğimde bile feryat figan ediyor.
Yani kendime hiç vakit ayıramıyorum. Vakit ayırmaktan kastim şu. Yemek yiyoruz yemeği yavaş yavas tadını alarak yemeye çalisiyorum. Oğlum benden önceden bitiyor ve beni anında masadan kaldırıyor. Yani her hangi bir ihtiyacım oluştuğunda gel diyor beni yanından göndermek istemiyor. Bana İhtiyacı hiç bu kadar yogun değildi. Bebekken tabi ki öyleydi ama ben hep yanında olarak o güveni verdiğimi düşünüyorum.
Mesela kendimi onaracak bir yanımı farkettim öfkeliyim o an ve odadan çıkıyorum, çıktığım an koşarak peşimden geliyor. Kendimi sürekli yetersiz hissediyorum. Yani aslında ihtiyacıni giderememiş gibi hissediyorum. Su içmeye gidip geliyorum dediğim anda gel burda kal diyor.
Eger geçici bir dönemse yinede bu sürece girmekten emin olamıyorum..
Eşim şuanda bizimle değil ve tamda bu zamanı seçmeye çalıştım ama tek başıma çok yoruluyorum.
Ne yapacağımı şaşırdım.
Bazen ayakta duramayacak halde oluyorum ve anlatıyorum şuanda çok yorgunum biraz uzanacagim diyorum. Ama yine beni bir yetersizlik duygusu sarıyor.
O kadar istiyorum ki kendimi onarmayi ama çocuğumuzun ihtiyaçları bu kadar yoğun bir dönemde mümkün olabilir mi bu? [MENTION=3961]Gülbahar Sulu[/MENTION] [MENTION=5246]baharibeklerken[/MENTION] [MENTION=1795]Fadime Yazıcı[/MENTION] [MENTION=1236]Esma[/MENTION] ışık [MENTION=727]rumeysa[/MENTION] telli [MENTION=1642]selma[/MENTION] Şahin [MENTION=11744]Hayat yolcusu[/MENTION]
Son düzenleme:
