YaralıkırıkkalpAS
New member
[FONT="]Hayırlı geceler inşallah msjımı okuyup bana bır yol gosterebılırsınız? Ben 32yasında 10ve 8yasında ıkı erkek annesıyım. 9yıldır esım evden uzak bazen yurtdısı bazen sehır dısında calısıyor nedenı hem ekonomik hemde sorumluluk almayı basaramadıgı ıcın. Ben cocuklarımla dogdukları andan itibaren hayatla mucadele edıyorum cokaz bır destek kendı anne babamdan goruyorum cogunlugu yanlızım. Benımde cocuklugum cok parlak gecmedı yokluk ve dayakla ruhumda derın yaralar oluştu buyuzden cocuklarıma yasadıklarımı yasatmamak ıcın caba sarfedıyorum ben kendı ruhumdakı eksıklerı tamamlayamıyorum cocuklarımında yureklerınde ruhlarında en az eksıkle buyumelerı ıcın cabalıyorum ama malesef uzerımdekı evın cocuklerın(es burda olmayınca her işi ben yapınca kendıme zaman ayıramadıgım vede cocuklarımla kımse ılgılenmedıgı ıcın benden baska 7/24 sınırsız beraberım) buyuk oglum ortaokula gectı cekıngen kendını ıfade ederken bıle aglayan cunku babasız buyudugu ıcın kendını erkeklere karsı zayıf goruyor korkuyor....sosyal olarak ılk önce davranısı karsı taraftan bekleyen sonrasında ölümüne girişen bır cocuk cok zekı akıllı.. Kücük ise sıcak kanlı hemen girişen aşırı sosyal ve cok anlayışlı zekı akıllı... Rabbim bana öyle güzel yürekli evlat nasıp etmişki şükürler olsun neyın iyi neyin kötü oldugunu bilen varmı? Yokmu? Söyledigimde anlayan azla yetınen sankı 8ve 10yaslarında degıl karsımda? 30 yaslarında delikanlılar var... Cok şükür allahıma... Ama biz yanlızlıgımızı asamıyoruz babamız basımızda olmadıgj için oturdugumuz ilçe ve cevre baskıcı ve hoca takımları,bende sosyalım cocuklarıma faydalı gördugum faaöiyetlere katılır ve glndermeye calısırım... Ama hatalarım var malesef cocuklarımın ıkısı bırbırınden farklı davrandıgında ben aralarında kalıyorum buyuk kucugu kıskanıyor ara ara onu sevıyorsun benı sevmıyorsun dıyor alıyorum konusuyorum gecelerı beraber yanımda gelip yatıyor sevıyorum anlatıyorum yaptıgının yanlıs oldugunu bende hata yaşınca özurdılıyorum... Ama ben nasıl bas edecegımı bılmıyorum dertleşecegım aglayacagım bagırıp cagırıp konuşacagım kımsem yok candan dostum arkadasım dedıgım gercekten kkmse yok yanımda ac kurtlar sofrasında yanlız bır annem... Cevremızdekı olanlar sadece menfaat ve cıkar için yanımızda aılem bıle bu bana cok acı verıyor... Cocuklarımın ıyı olmasını ve ıyı yetişmesi için napabılırım... Kusuruma bakmayın uzun bılıyorum ama ıkı kelimeyle anlatılmaz malesef... Insanın kalabalıgın içinde bogulması okadar zorkı sessız cıglıgımı kımse duymuyor bu hayatta malesef...[/FONT]