Merhaba,
Bir kizim var 16. ayina girmek uzere. Buranin insanlarini cozebilmek icin daha cok zamana ihtiyacim var ama bikac dikkatimi ceken seylerden bahsetmek isterim. Cocuklar uzerinden degil ama bu kulturde buyumus yetiskinlerden yola cikarak..
Cocuklara yetiskin gibi muamele ediyorlar. Markete her gittigimizde, kizim sevilerek donuyoruz. Genelde herkes mutebessim. Burda baskasinin cocuguna asla dokunamazsiniz. Hem cocuklara hem yetiskinlere mesela sirada beklerken cok yaklasirsaniz yadirganirsiniz. Eger markette yururken cok yakindan gecmek zorundaysaniz muhakkak pardon afedersiniz demeniz lazim ki yanlis anlasilmasin veya rahatsiz olunmasin. Mahremiyet egitimini aklima getiriyor bu durum. Insanlar kendilerine saygililar. Hayir i kolayca diyebiliyorlar. Annelerden cokca duydugum cumle: Stop it! Bizdeki "yapma"nin karsiligi gibi. Turkiye de nasilsa burda da benzer aslinda. Her cesit anne var. Cok fazla millet = cok fazla kultur. Trafige ciktiginzda insanlarin kurallara bagli yetistigini cok rahat anlayabilirsiniz. Cocuklar bir yerde kural yoksa yadirgiyorlar. Bunu nasil degerlendirdiginizi duymak isterim aslinda.
Bizdeki kadar sevgilerini fiziksel temasla gosterebilen insanlar degiller. Sesleri cok tok. Mekanik daha uygun bi kelime. Genel olarak genis insanlar. Kaygili hareket eden cok az insan gordum. Insanlar cok rahat bulundugu yerde kalkip kendini ifade edebiliyorlar. Duygularini yuzlerinden anlayamazsiniz. Yine soyliyeyim bunlar genel izlenimlerim. Tabi ki istisnalar var. Bunlari degerlendirebilmem icin neden sonuc iliskisi kurabilmem icin hem pedagojik bilgimin artmasi hem de burda daha uzun seneler yasamam lazim gibi geliyor. Belki daha tecrubeli ve bilgi sahibi arkadaslar daha guzel donutler verebilir, bu soylediklerimi yorumlayabilir. Tesekkur ederim sordugunuz icin. Meryem'den sonra cok dusundugum seyler bunlar.